• Welkom op ons forum. Gasten hebben beperkt toegang tot ons forum. Meld je daarom aan voor een account. Registreren kost slechts een minuutje van je tijd.

Edelmetaal bewerken

PBear

Mankinds only hope
Laatst bewerkt:
In het broodbak topic van @martin had ik bij wijze van grap mijn recept geplaatst om een hittebestendig materiaal te maken voor het bekleden van een kleine smeltoven voor edelmetalen.
De meeste ingrediënten vind je namelijk ook in brood.

Mijn bedoeling is echter om me te bekwamen in het maken van gouden of zilveren sieraden, die in een SHTF situatie, of na invoering van CBDC's gemakkelijker te verhandelen (ruilhandel) zijn dan munten of baren edelmetaal met grote waarde en ook minder onderworpen zijn aan in- of exportbeperkingen.

In bijzonder kunnen zulke beperkingen stringenter worden in geval van een valutacrisis. Overheden zien dan liever niet dat kapitaal via hun grenzen ontsnapt naar oorden waar ze geen belastingen kunnen heffen.
O.a. de Filipijnen doen voor zover mij bekend niet aan inkomstenbelasting. Wel aan een vorm van belasting bij bedrijfsmatige handel.

Afgezien daarvan, kan het een leuke hobby zijn, waar je wat creativitet in kwijt kan en ook "op leeftijd" nog beoefend kan worden, omdat het geen grote lichamelijke inspanning vereist.

Ik heb geheel geen ervaring in de goudsmederij en probeer dus met tiktok en youtube filmpjes wijzer te worden. En vooral ook door te experimenteren.

Via internetshops heb ik wat gereedschapjes besteld die ik denk nodig te hebben. Je kan via internet ook kant-en-klare smeltovens bestellen, maar mijn potemonnaie en ikzelf vinden het leuker om zoiets voor een habbekrats te bouwen.

Goud en zilver hebben een hoge smelt temperatuur vam ruim 1200 graden Celcius. Dat gaat dus niet met een pannetje op het keukenfornuis.
Gelukkig kan een butaan of propaanbrander wel zulke temperaturen bereiken.

Ook is een smeltkroes nodig die zelf niet smelt bij zulke temperaturen.
Die zijn er via webshops te koop van grafiet (redelijk duur) en van keramiek (goedkoper). Mijn portemonnaie adviseerde mij eerst maar eens met een keramieken smeltkroes aan de slag te gaan.

Daar heb ik eerst geprobeerd een paar stukjes koperdraad in te smelten. Koper heeft een wat lager smeltpunt dan goud of zilver.
Dat lukte maar beperkt. Het gloeide wel op en vervormde, maar echt vloeien deed het niet. Teveel warmte van de smeltkroes vervliegt in de omringende lucht door convectiestroming. Een oventje om de warmte vast te houden is daarom noodzakelijk.

Via internet ontdekte ik het hittebestendige materiaal "Starlight". De uitvinder ervan heeft echter nooit zijn formule ervan prijsgegeven. Maar met ingrediënten die waarschijnlijk op soortgelijke wijze werken om een hittebestendige koolstofschuim te maken, kunnen ook goede resultaten bereikt worden.

Het uitgangspunt is een conservenblik, dat zelf niet voldoende hittebestendig is, aan binnenzijde te bekleden met de hittebestendige formule. Via een gat in de wand van het blik kan de daar in geplaatste smeltkroes met de brander verhit worden.

Mijn eerste poging om de hittebestendige
wandbekleding te maken lijkt te zijn mislukt. Met de gekozen mengverhouding van bloem, bakpoeder, suiker en houtlijm kreeg ik geen kneedbare massa die ik in het blik kon toepassen. Door toevoeging van wat water werd het wèl een soepele massa, maar werd het niet vormvast genoeg om aan de wand van het blik te bevestigen.

Nu met de tweede poging is het wel gelukt:
De ingrediënten waren in de volgende verhoudingen:

1. Bloem (tarwemeel) 60 gr,
2. Bakpoeder 40 gr,
3. Suiker 15 gr,
4. Houtlijm 70 gr.

IMG_20240504_175805.jpg

Ik ben gestart met het mengen van de gezeefde bloem, gezeefd bakpoeder en 40 gr suiker.
Al snel bleek dat de kristalsuiker te grove kristallen had om tot een klontjesvrij mengsel te komen. Daarom het gehele mengsel nogmaals gezeefd, waarbij 25 gr suiker achterbleef.

Omdat de suikertoevoeging vooral bedoelt koolstof aan het recept toe te voegen, maar de bloem ook al rijk aan koolstof is, heb ik verder geen suiker toegevoegd. Wellicht is het beter poedersuiker te gebruiken dan kristalsuiker.

Daarna heb ik 50 gr houtlijm in een lege, schone yoghurtbeker gegoten en trachtte dat aan het mengsel toe te voegen. Daarbij bleek ca. 20 gram in de beker achter te blijven door viscositeit.
Bij menging bleek dat er geen deegachtig mengsel te kneden viel. Daarop heb ik nog 40 gram houtlijm toegevoegd en het geheel met behulp van een eetlepel in ruim 15 minuten goed doorgekneed. Toen ontstond een mooie deegbal.

IMG_20240504_164247.jpg


Op een met bloem bedekte plastic mat heb ik de bal uitgerold tot een deegworst en met behulp van een glazen fles uitgewalst tot een plak van ca. 1 cm dik.
Daar mbv het conservenblik een ronde plak uitgestansd en die op de bodem in het blik gelegd.

IMG_20240504_165039.jpg

Het resterende deeg opnieuw wat uitgerold, tot het voldoende lengte en breedte had om de binnenzijde van het ovenblik mee te bekleden.
Met een vochtig gemaakte vinger het deeg aan de bodem en de wanden vastgekleefd.

Dit is tot dusver het resultaat:

IMG_20240504_170853.jpg

Nu moet het geheel een aantal dagen drogen, voordat het verhit kan worden.
Eventuele stoomvorming kan de hittebestendige laag beschadigen.

Wordt over een poosje vervolgd!
 
Interessant maar als ik zie hoe "primitieve" mensen of beter mensen met primitieve middelen iets smelten dan gebruikt men modder, leem, steen om een oven te maken. Waarom de keuze van etenswaar ?
Een tip: denk ook eens aan een (oude) pizza oven daar zit ook sjamot (?) steen in.
 
Via internet ontdekte ik het hittebestendige materiaal "Starlight".

Ik had er echt nog nooit van gehoord. En ik vraag me eigenlijk af of het ook echt wel bestaat.
Nu was mijn wiskunde kennis een stuk verder ontwikkeld als mijn chemische kennis, maar ik zou niet echt kunnen verklaren waarom je met dit mengsel een stof zou weten te fabriceren die 1200 graden zou kunnen verdragen?

Maar ik hou van praktijktesten dus ik ga het draadje met belangstelling volgen.

Ik weet niet of @vheeswijk nog onder ons is?
 
Interessant maar als ik zie hoe "primitieve" mensen of beter mensen met primitieve middelen iets smelten dan gebruikt men modder, leem, steen om een oven te maken. Waarom de keuze van etenswaar ?
Een tip: denk ook eens aan een (oude) pizza oven daar zit ook sjamot (?) steen in.

Modder, leem en stenen is meer voor ovens vanwege de hittebestandheid @petroman . (de isolatie is dan van ondergeschikt belang, of in ieder geval minder). Chamotte stenen zouden wel een mooie basis kunnen vormen, lijkt me.

Voor @PBear 's edelsmederij gaat het om grotere hitte van een kleine verwarmingsbron, dus ook om hittebestandheid maar vooral ook een goede thermische isolatie. En een koolstofschuim voldoet daaraan. Dat is zeker niet primitief maar m.i. juist "state of the art".
Voor @PBear is dat "art" ook nogeens groot geschreven want hij pioniert met een receptuur. Schitterend vind ik het.👍

Waarom etenswaar? Omdat dat koolstof levert bij onvolledige verbranding.
 
De eerste poging om de binnenzijde van een conservenblik te bekleden met het hittebestendige recept, bleek uiteindelijk niet helemaal mislukt.
Omdat het materiaal te zacht was, bleef het niet aan de wand plakken en zakte het naar de bodem.
Ik hees het wat op en het lukte om het tegen de wanden van het blik omhoog te houden, al dreigde het snel weer in te zakken.
Toen plaatste ik het blik op een lage gasvlam van het fornuis om het warm te stoken en zodoende overtollig vocht te verdampen. Dat leidde ertoe dat het materiaal al snel begon op te zwellen, door de CO2 vorming onder invloed van het bakpoeder.
Nadat het voldoende afgekoeld was, heb ik een lege yoghurtbeker in het blik geplaatst om het materiaal tegen de binnenwand van het blik gedrukt te houden.

Toen ik de volgende dag probeerde de yoghurtbeker er uit te draaien, bleef het materiaal hardnekkig ook aan de yoghurtbeker plakken.
Daarom startte ik een tweede poging met een ander blik met het in de vorige post beschreven recept.

Een dagje later probeerde ik nogmaals de yoghurtbeker te verwijderen, wat toen wel lukte, waarschijnlijk omdat het materiaal al wat was ingedroogd en taaier geworden. Vervolgens heb ik dit aan een hittetest onderworpen.

Waar de vlam van mijn gasbrander het materiaal trof, begon het al snel zwart te blakeren, maar het vatte geen vlam of verbrandde niet verder.

IMG_20240507_201551.jpg

Vervolgens heb ik een keramische smeltkroes in het blik geplaatst met een paar stukjes koperdraad er in om te zien of het koper gesmolten kon worden.
Na enkele minuten stoken lukte dat te dele.

IMG_20240507_201700.jpg


IMG_20240507_201538.jpg

Het viel mij op dat het blik aan de buitenzijde nauwelijks warm werd.

Op onderstaande foto hield ik het blik in de hand terwijl de gasvlam al enige tijd op maximum capaciteit brandde.

IMG_20240507_201833.jpg

De isolerende werking van het 1e recept lijkt prima in orde en blijkt voldoende bestand om de smelttemperatuur van koper te weerstaan.

Dat 1e recept was als volgt:

120 gr tarwebloem,
40 gr bakpoeder,
40 gr suiker,
40 gr houtlijm,
100 ml water.

Bij een volgende post wil ik het blik van de 2e poging testen, waar een wat gewijzigd recept is gebruikt.

Een wat lastiger probleem lijkt mij om niet alleen het gewenste metaal te smelten, maar ook om het zo lang in gesmolten toestand te houden, dat het in een houder gegoten kan worden.
In de huidige vorm koelt de oven en vooral de inhoud van de smeltkroes veel te snel af.
Wel lukte het tijdens de proef om koperdraad te smelten om de smeltkroes ten dele te doen opgloeien.

Ik denk dat de "oven" afgesloten moet worden met een hittebestendige deksel, bij voorkeur transparant, om de hitte in de oven te houden en zodoende hogere temperaturen te kunnen bereiken.
Misschien kan het deksel van een vuurvaste ovenschaal als zodanig dienst doen, al is het de vraag of die tegen zulke grote temperatuursverschillen bestand is.

Affijn. Wordt vervolgd!
 
Ik denk dat de "oven" afgesloten moet worden met een hittebestendige deksel, bij voorkeur transparant, om de hitte in de oven te houden en zodoende hogere temperaturen te kunnen bereiken.
Misschien kan het deksel van een vuurvaste ovenschaal als zodanig dienst doen, al is het de vraag of die tegen zulke grote temperatuursverschillen bestand is.

Affijn. Wordt vervolgd!
@PBear , mooi, jouw experimenten en verslag! Ik geniet daarvan, en niet voor het eerst want je schrijft vaak moois.
Als er zoiets als "een forum-pluim" zou bestaan dan verdien je die, naar mijn bescheiden mening.👍

Een vuurvaste ovenschaal, tja, waarom niet? Nu moet ik ook denken aan die relatief smalle hoge rvs asperge pannetjes. Vaak hebben die een glazen deksel, en de kans is er dat dat ook redelijk "vuurvast" is... Ook zou het een steviger oventje zijn dan een conservenblik.
Denk ook eens aan het "pyrex" laboratoriumglas. En vergeet ook "mica" niet. Om zicht te hebben op "de smelt" volstaat een klein venstertje, en mica is niet duur.

Jouw beker om de holte vrij te houden is prima. Doe er de volgende keer wellicht een dunne huishoudfolie omheen, dan lost het altijd.

Succes!
 
Laatst bewerkt:
@PBear , wat wellicht ook iets is, is om met Bismuth te experimenteren. Dat is een metaal met een laag smeltpunt waarmee je het smelten en gieten prima zou kunnen oefenen. Bovendien kan je er prachtige kristallen mee maken die zich zeer goed voor sieraden lenen.

https://elementalflow.co/products/new-bismuth-crystal-necklace-gold



Bekijk bijlage 26611
Bekijk bijlage 26612


Ik probeer allereerst een oplossing te vinden met de materialen die ik hier voorhanden heb.
Mijn belangrijkste doel is het kunnen omsmelten van zilver en goud, niet zozeer om kunstige sieraden van te maken, maar om het ingeval van export/importbeperkingen als sieraad vermomd over de grenzen te kunnen transporteren.
Voor op het lijf gedragen sieraden gelden zulke beperkingen vaak niet.

Een mica-venstertje voor mijn oven zou wellicht bruikbaar zijn, maar ik heb geen mica in huis en ik zou op het moment niet weten waar ik het in de omgeving kopen kan. Wellicht kan Google een adresje of webshop vinden.

Vandaag heb ik een testje gedaan met een vuurvaste glazen deksel van een ovenschaal. Eerst op een zacht pitje opgewarmd, daarna volle kracht.
Het deksel bleef heel, maar wat opviel is, dat er nogal wat waterdamp op neersloeg.
Ook bleek de vlam van de brander te doven door zuurstoftekort.
Ik zal een oplossing voor de brander moeten vinden, zodat voldoende zuurstof bij het butaan gemengd wordt, voordat het de oven in gaat.
Het blijkt dat thans de zuurstof via convectie in de open oven aan de buitenlucht onttrokken wordt.

Nu bevat butaan nogal wat water. Misschien moet ik proberen een waterstof/zuurstof generator te maken en het oventje daarmee te stoken.
Dat geeft een stuk hetere verbranding, met minder waterdamp.
Daarvoor heb ik een stuk roestvrij staal nodig, wat ik op het ogenblik ook niet vrij voorhanden heb. Ik ben vooralsnog niet van plan om mijn roestvrij stalen aanrechtbakken er aan op te offeren :lol:
 
Laatst bewerkt:
Vandaag heb ik een testje gedaan met een vuurvaste glazen deksel van een ovenschaal. Eerst op een zacht pitje opgewarmd, daarna volle kracht.
Het deksel bleef heel, maar wat opviel is, dat er nogal wat waterdamp op neersloeg.
Ook bleek de vlam van de brander te doven door zuurstoftekort.
@PBear , zuurstoftekort lijkt mij minder waarschijnlijk want de brander zuigt van achteren lucht aan als het goed is, dus van buiten de oven.

Dat er waterdamp neerslaat op het glas is ook te verwachten zolang dat nog relatief koel is want bij verbranding van butaan ontstaat er veel waterdamp dat dan daarop condenseert. Voorzichtig het glas voorverwarmen verhelpt dat, maar vooral ook het zorgen voor een goede afvoer van verbrandingsgassen.

Ik vermoed dat dat laatste nu de pret bederft. Wat er nu gebeurt is, dat er maar beperkt verbrandingsgassen kunnen ontsnappen maar het butaan wel onder overdruk in het oventje stroomt. De plaatselijke onderdruk door gasstroming (vergelijk luchtstraalpomp) die normaliter de lucht mee in de brandermond zou zuigen, verdwijnt door de verbrandingsgas-overdruk. Het is, als een houtkachel proberen te stoken met een dichte schoorsteenklep.

Een goede afvoer van het verbrandingsgas verhelpt dat volgens mij. Zet het deksel rondom op wat kleine blokjes bijvoorbeeld.
Ik zal een oplossing voor de brander moeten vinden, zodat voldoende zuurstof bij het butaan gemengd wordt, voordat het de oven in gaat.
Het blijkt dat thans de zuurstof via convectie in de open oven aan de buitenlucht onttrokken wordt.

Nu bevat butaan nogal wat water.
Niet zolang het butaan is, maar bij de verbranding ontstaat er veel water en CO2, als volgt:
C4H10 + 13O2 = 8CO2 + 10H2O.

Zuurstof voor een volledige verbranding is dus niet het probleem als de rookgassen geen tegendruk veroorzaken, dus betere afvoer regelen.

Wat inderdaad wel helpt dat is een overmaat aan zuurstof toevoeren. Tenminste, ik zie hier voor butaan geen opgave maar voor propaan bijvoorbeeld, scheelt het wel zo'n 550 graden bij zuivere zuurstof in plaats van de 21% in lucht.
Screenshot_20240508-145945.png
Misschien moet ik proberen een waterstof/zuurstof generator te maken en het oventje daarmee te stoken.
Dat geeft een stuk hetere verbranding, met minder waterdamp.
Een flink stuk heter, 3200°C!
Je maakt dan "knalgas" zoals het ook wel wordt genoemd. Oppassen blijft het altijd met zuivere zuurstof, en vooral als het met brandbaar spul gemengd is, zoals in de verhouding waarin het bij electrolyse van water vrij komt.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Knalgas

Wat de hoeveelheid waterdamp betreft dat dan bij verbranding vrijkomt moet ik je teleurstellen want die is dan 100%😁
Maar dat is ook geen probleem.
Daarvoor heb ik een stuk roestvrij staal nodig, wat ik op het ogenblik ook niet vrij voorhanden heb. Ik ben vooralsnog niet van plan om mijn roestvrij stalen aanrechtbakken er aan op te offeren :lol:
Licht aangezuurd water, twee elektriciteit geleidende elektroden (rvs soeplepels?, maakt niet uit) en gelijkstroom, is alles dat je nodig hebt.

Denk ook eens aan twee hoge pannen, omgekeerd ondergedompeld in dat water, een boven iedere elektrode. Je hebt dan prima opslagvaten van zuurstof en waterstof, die door hun gewicht ook nogeens voor gasdruk zorgen. Kraantjes erop en slangen eraan naar een geschikte branderkop, en klaar.
Het klinkt eenvoudig, maar zal wel wat uitproberen vergen. Ik weet ook niet, of er zo eenvoudig en snel voldoende knalgas te maken is en op te slaan is voor jouw doel. Grote "pannen" zijn er dan wel nodig denk ik😉

En moed, beleid en doodsverachting...😁

Ach, zolang je deze gassen maar gescheiden houdt en oppast met zuivere zuurstof in contact met brandbaar spul dan valt het wel mee.

In ziekenhuizen bijvoorbeeld, zijn er wel (uitzonderlijke, gelukkig) gevallen bekend waar patiënten aan de zuurstof geflambeerd werden op de operatietafel. Ontstekingsbronnen en wat smeermiddel in een snelkoppeling bijvoorbeeld... Oppassen met zuivere zuurstof...
 
@PBear , zuurstoftekort lijkt mij minder waarschijnlijk want de brander zuigt van achteren lucht aan als het goed is, dus van buiten de oven.

Dat er waterdamp neerslaat op het glas is ook te verwachten zolang dat nog relatief koel is want bij verbranding van butaan ontstaat er veel waterdamp dat dan daarop condenseert. Voorzichtig het glas voorverwarmen verhelpt dat, maar vooral ook het zorgen voor een goede afvoer van verbrandingsgassen.

Ik vermoed dat dat laatste nu de pret bederft. Wat er nu gebeurt is, dat er maar beperkt verbrandingsgassen kunnen ontsnappen maar het butaan wel onder overdruk in het oventje stroomt. De plaatselijke onderdruk door gasstroming (vergelijk luchtstraalpomp) die normaliter de lucht mee in de brandermond zou zuigen, verdwijnt door de verbrandingsgas-overdruk. Het is, als een houtkachel proberen te stoken met een dichte schoorsteenklep.

Een goede afvoer van het verbrandingsgas verhelpt dat volgens mij. Zet het deksel rondom op wat kleine blokjes bijvoorbeeld.

Niet zolang het butaan is, maar bij de verbranding ontstaat er veel water en CO2, als volgt:
C4H10 + 13O2 = 8CO2 + 10H2O.

Zuurstof voor een volledige verbranding is dus niet het probleem als de rookgassen geen tegendruk veroorzaken, dus betere afvoer regelen.

Wat inderdaad wel helpt dat is een overmaat aan zuurstof toevoeren. Tenminste, ik zie hier voor butaan geen opgave maar voor propaan bijvoorbeeld, scheelt het wel zo'n 550 graden bij zuivere zuurstof in plaats van de 21% in lucht.
Bekijk bijlage 26613

Een flink stuk heter, 3200°C!
Je maakt dan "knalgas" zoals het ook wel wordt genoemd. Oppassen blijft het altijd met zuivere zuurstof, en vooral als het met brandbaar spul gemengd is, zoals in de verhouding waarin het bij electrolyse van water vrij komt.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Knalgas

Wat de hoeveelheid waterdamp betreft dat dan bij verbranding vrijkomt moet ik je teleurstellen want die is dan 100%😁
Maar dat is ook geen probleem.

Licht aangezuurd water, twee elektriciteit geleidende elektroden (rvs soeplepels?, maakt niet uit) en gelijkstroom, is alles dat je nodig hebt.

Denk ook eens aan twee hoge pannen, omgekeerd ondergedompeld in dat water, een boven iedere elektrode. Je hebt dan prima opslagvaten van zuurstof en waterstof, die door hun gewicht ook nogeens voor gasdruk zorgen. Kraantjes erop en slangen eraan naar een geschikte branderkop, en klaar.
Het klinkt eenvoudig, maar zal wel wat uitproberen vergen. Ik weet ook niet, of er zo eenvoudig en snel voldoende knalgas te maken is en op te slaan is voor jouw doel. Grote "pannen" zijn er dan wel nodig denk ik😉

En moed, beleid en doodsverachting...😁

Ach, zolang je deze gassen maar gescheiden houdt en oppast met zuivere zuurstof in contact met brandbaar spul dan valt het wel mee.

In ziekenhuizen bijvoorbeeld, zijn er wel (uitzonderlijke, gelukkig) gevallen bekend waar patiënten aan de zuurstof geflambeerd werden op de operatietafel. Ontstekingsbronnen en wat smeermiddel in een snelkoppeling bijvoorbeeld... Oppassen met zuivere zuurstof...

Ik denk dat je het bij het rechte eind hebt wat betreft de opeenhoping van verbrandingsgassen. Dus maar een proefje doen met wat blokjes onder het glazen deksel.

Wat betreft het maken van waterstof en zuurstof is het inderdaad oppassen geblazen. Opvangen in 2 omgekeerde soeppannen in een bak water is beslist "linke soep", zeker als je zoals ik in een houten huisje woont. Dat zou een exercitie in de buitenlucht moeten worden.
Dus is het van belang niet veel meer van die gassen te produceren, als de brander verbruikt en de productie en toevoer nauwkeurig regelbaar te maken.
 
Gaaf wel, ik begrijp sowieso niet zo goed hoe het kan dat het bakje met de "ingredienten" (ijzer en zo) niet smelt maar wat er in het bakje zit wel smelt... zou dat bakje misschien ook van deegwaar gemaakt zijn :)
 
Gaaf wel, ik begrijp sowieso niet zo goed hoe het kan dat het bakje met de "ingredienten" (ijzer en zo) niet smelt maar wat er in het bakje zit wel smelt... zou dat bakje misschien ook van deegwaar gemaakt zijn :)
@joepmeloen , het smeltpunt van een metaal is het geheim, en de warmtegeleiding, denk ik. Als een smeltkroesje eerder smelt dan de inhoud, dan is het natuurlijk "feest". Een bakje van @PBear 's "deegwaar" zou de temperatuur wel doorstaan maar te zwak zijn en vooral veel te goed isoleren.

Het smeltpunt is wel een interessant fenomeen. Bij het bereiken van die temperatuur verliest een metaal zijn vaste vorm en zakt als een pudding in elkaar, tot een plasje.
Geinig is, dat mengsels van metalen (legeringen) vaak een lager smeltpunt hebben dan ieder van de aanwezige metalen.

Wil je eens iemand foppen, giet dan een lepeltje van Woodsmetaal en laat iemand er de thee of koffie mee roeren😉 Het smelt al bij 68°C (!) dus het lepeltje ligt in no-time vloeibaar onderin het kopje😁
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Woodsmetaal
Er staat bij dat het giftig is, maar dat is niet om van te schrikken. De thee of koffie niet opdrinken en na het hanteren even de handen wassen, en er is niets aan de hand.

Om het gieten van metalen eens uit te proberen (gewoon geinig om te doen), dat kan met (tip) tin of lood natuurlijk ook prima, of (tip) Bismuth. Tin is dan wel het gemakkelijkst want bij iedere kringloopwinkel is er voor een paar Euro's wel een lelijk tinnen bord of maatbeker te scoren, en giftig is het niet.

Voor prepdoeleinden is tin of een soldeerlegering toch wel nuttig denk ik, want voorwerpen van metaal zijn er (beperkt) mee te repareren. Uitproberen en ervaren wat je ermee kunt, is leuk en nuttig.
En voor je het weet, ga je hoger in temperatuur en @PBear achterna met mooie sieraden! Dat er goud te maken is van lood, en dat is echt waar, zowel letterlijk als figuurlijk, is iets om bij weg te dromen😁
 
Laatst bewerkt:
Gaaf wel, ik begrijp sowieso niet zo goed hoe het kan dat het bakje met de "ingredienten" (ijzer en zo) niet smelt maar wat er in het bakje zit wel smelt... zou dat bakje misschien ook van deegwaar gemaakt zijn :)

Mijn bakje is van keramisch materiaal, waarvan het smeltpunt aanzienlijk hoger ligt dan van de stukjes koperdraad die ik probeerde te smelten.
Voor de duidelijkheid hieronder een lijstje met het smeltpunt van diverse metalen:

main-qimg-486e632105b9d33c70ee84b0973c09d9-pjlq.jpeg

Koper is een geschikte test, omdat het een wat hoger smeltpunt heeft dan goud of zilver en heel wat minder kostbaar als de proef maar half of niet lukt.

Overigens zie ik dat er wel een foutje in de tabel staat bij het smeltpunt van goud in Fahrenheit.
 
Probleem bij omsmelten van goud en zilver is bewijzen dat het inderdaad goud/zilver is en dat de zuiverheid klopt.
Mensen die iets van sierraden weten kijken naar de merktekens en wie iets meer weet van edelmetaal als munt kent ook de verhalen van bijmengen andere metalen (veelal door overheden) ivm financieren kostbare dingen als oorlogen, etc.
Bewijzen dat iets zeker xx - xy% zuiver goud / zilver is zal je minimaal moeten kunnen.
Je bent beter af met veel klein spul en dingen die makkelijker al zo in stukjes gaan als schakel kettingen/armbanden. Al dan niet een aardige juwelier/goudsmid vinden die elke zoveel schakels goud merk wil zetten bv ivm emotionele waarde en in stukjes maken voor erfenis of wat voor acceptabel al zijn mensen soms wat raar excuus je kan vinden.
 
Probleem bij omsmelten van goud en zilver is bewijzen dat het inderdaad goud/zilver is en dat de zuiverheid klopt.
Mensen die iets van sierraden weten kijken naar de merktekens en wie iets meer weet van edelmetaal als munt kent ook de verhalen van bijmengen andere metalen (veelal door overheden) ivm financieren kostbare dingen als oorlogen, etc.
Bewijzen dat iets zeker xx - xy% zuiver goud / zilver is zal je minimaal moeten kunnen.
Je bent beter af met veel klein spul en dingen die makkelijker al zo in stukjes gaan als schakel kettingen/armbanden. Al dan niet een aardige juwelier/goudsmid vinden die elke zoveel schakels goud merk wil zetten bv ivm emotionele waarde en in stukjes maken voor erfenis of wat voor acceptabel al zijn mensen soms wat raar excuus je kan vinden.
@drent , o.a. een magneet, het geluid (vergelijk), nat/droog wegen en strepen op een steen (en koningswater) zijn natuurlijk ook mogelijkheden om te toetsen en de zuiverheid aannemelijk te maken.
 
@drent , o.a. een magneet, het geluid (vergelijk), nat/droog wegen en strepen op een steen (en koningswater) zijn natuurlijk ook mogelijkheden om te toetsen en de zuiverheid aannemelijk te maken.

Ik ben voornemens mijn gouden of zilveren sieraden te maken op basis van muntmetaal met de hoogste zuiverheid.
Het is natuurlijk lastig dat aan een eventuele koper te bewijzen. Maar dat geldt evenzeer voor een stempel met een zuiverheidskenmerk. Dat kan vals zijn.

Dan kunnen de testjes op volume/gewicht meting, koningswater (voor goud), een magneet (zowel voor zilver als goud) en klank (voor zilver) behulpzaam zijn.

Daarmee zullen we het doorgaans mee moeten doen, naast vertrouwen in de aanbieder, eventueel gebaseerd op ervaringen van eerdere kopers.
De apparatuur om definief uitsluitsel over het edelmetaalgehalte te kunnen geven, is vooralsnog zo prijzig, dat alleen een gespecialiseerd bedrijf die kan aanschaffen. Maar je kan natuurlijk proberen je spullen bij zo'n bedrijf te laten testen.
 
1717852701886.png

Hier is iets fout gegaan in je tabel
Gold, Pure zal ook ongeveer op 1945 F uitkomen.
 
Bekijk bijlage 26811

Hier is iets fout gegaan in je tabel
Gold, Pure zal ook ongeveer op 1945 F uitkomen.

Ik vermoed dat er wel meer fout is gegaan bij het smeltpunt van goud in de tabel.
Om te beginnen is het vermelden van "gold, pure" overbodig. Als goud niet zuiver is, behoort men het niet als goud te vermelden, maar als goudlegering of amalgaam. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat zo'n legering of amalgaam hetzelfde smeltpunt zou hebben als zuiver goud.

Ik houd het er vooralsnog op dat het smeltpunt van goud op 1945 graden Fahrenheit ligt of 1063 graden Celcius.

Mijn smeltoven project ligt thans een tijdje stil, omdat ik op mijn inboorlingen familie bezoek ben in Nederland en nog wat dringender klussen moet behappen.
 
Terug
Bovenaan