martin
Mankinds only hope
Laatst bewerkt:
In Spanje zijn de 3 weken omgevlogen, en mijn oneindige “todo” lijst is nog langer geworden. Maar na de aanblik van deze cactus in de buurt van onze finca kon ik het niet laten om een recept uit te proberen met het ingrediënt cactus.
Een stukje theorie:
De meeste cactussoorten zijn eetbaar. Uiteraard is alles eetbaar, maar ik bedoel dat ze ook daadwerkelijk voedzaam zijn, en niet giftig.
De nopal is een soort die veelvuldig voorkomt in Spanje en Mexico.
Hij schijnt ook nog eens zeer gezond te zijn, en zit “boordevol” met vitamine c, magnesium en calcium. Zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden zal deze cactus overleven dus is het de ideale preppersplant.
Stel dat je ooit ergens in de woestijn rondloop, of verdwaald ben in Mexico of Spanje, en je een gebrek krijgt aan vitamine C. Of dat je domweg vergeten ben om groente te kopen en je geen zin heb om nog eens 7 KM te gaan lopen naar een dorp, lees dan even verder.
Voorbereiding cactusblad
Vermoedelijk zal de complete cactus wel eetbaar zijn, maar ik kies zorgvuldig voor 2 stuks onbeschadigde “bladeren” die ik van de cactus snij met een scherp mes.
Hierna schraap ik met de botte kant van het mes de stekels/naalden van de cactus, en tijdens dit werkje is me duidelijk geworden waarom die Spaanse TV kok er zo op hamerde om handschoenen aan te doen. Na 2 scherpe naalden met een pincet uit mijn hand te hebben gehaald ga ik vrolijk verder en ziet het er zo uit.
Even de rand wegsnijden:
En in korte “frietjes” snijden:
Tijdens dit (zeer eenvoudig) werkje proef ik een stukje en ik schrik van de vieze slijmerige smaakloze substantie die ik proef. Dat beloofd niet veel goeds, maar opgeven is geen optie, dus gaan we door.
Volgens diverse recepten moet ik deze stukjes ongeveer 7 a 12 minuten koken in water waar een ui in zou moeten zitten. Geen idee wat hier het nut van zou zijn, maar ik ga me braaf houden aan het oorspronkelijke recept.
Stukjes cactus er bij (het 2e cactusblad ben ik snel vergeten en het recept teruggebracht naar 50% van mijn
oorspronkelijk idee)
Wat peper en zout toegevoegd, en na 10 minuten komt er wat schuim op het water
Het begint nu te lijken op sperzieboontjes, zowel qua structuur als kleur.
Hierna moet ik de inhoud in een zeef/vergiet afspoelen met koud water, en zou nu klaar zijn om deze cactusstukjes toe te passen in bijvoorbeeld een salade, in een wrap, of in een omelet.
Voorzichtig proef ik nogmaals een stukje, en tot mijn verrassing is de vieze slijmerige smaakloze substantie veranderd in een knapperige groente die lijkt op een kruising tussen boontjes/komkommer/courgette.
Ik ga voor de omelet, want ik heb nog wat eieren over, en hierdoor hoop ik nog wat van de oorspronkelijke smaak te kunnen proeven.
Even roerbakken met een druppel olie (en een tomaat die nog op moest)
Eimengsel er overheen
En even laten stollen
Een neutraal stukje brood ipv friet zodat ik nog iets kan proeven en daar gaan we dan.
Hoe smaakt het?
Het is prima te eten, en ik zou het zeker nogmaals maken als ik te lui ben om groente te kopen. Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik sowieso geen liefhebber ben van groenten zoals boontjes/erwten/komkommer/courgette. Mijn vrouw vond het in ieder geval heerlijk, en vond het zelfs beter smaken dan boontjes.
Verbeterpunten/opmerkingen.
Is had tijdens het koken een paar teentjes knoflook moeten toevoegen voor de smaak, en iets meer peper en zout. Tevens handschoenen gebruiken bij het wegschrapen van de naalden.
Het koken van de cactus is dus niet zozeer om het "gaar" te maken, maar om het slijm er uit te koken. Na het koken blijft het geheel tot mijn verbazing knapperig en niet slap (zoals bijvoorbeeld gekookte boontjes)
Een mogelijke volgende keer zal ik na het koken van de cactus de basis gebruiken voor een koude salade ipv dit gerecht omdat ik denk dat dit beter tot zijn recht zal komen.
p.s. Ik ben mijn review over het blikje bronwater nog niet vergeten, die hou je nog tegoed.
Een stukje theorie:
De meeste cactussoorten zijn eetbaar. Uiteraard is alles eetbaar, maar ik bedoel dat ze ook daadwerkelijk voedzaam zijn, en niet giftig.
De nopal is een soort die veelvuldig voorkomt in Spanje en Mexico.
Hij schijnt ook nog eens zeer gezond te zijn, en zit “boordevol” met vitamine c, magnesium en calcium. Zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden zal deze cactus overleven dus is het de ideale preppersplant.
Stel dat je ooit ergens in de woestijn rondloop, of verdwaald ben in Mexico of Spanje, en je een gebrek krijgt aan vitamine C. Of dat je domweg vergeten ben om groente te kopen en je geen zin heb om nog eens 7 KM te gaan lopen naar een dorp, lees dan even verder.
Voorbereiding cactusblad
Vermoedelijk zal de complete cactus wel eetbaar zijn, maar ik kies zorgvuldig voor 2 stuks onbeschadigde “bladeren” die ik van de cactus snij met een scherp mes.
Hierna schraap ik met de botte kant van het mes de stekels/naalden van de cactus, en tijdens dit werkje is me duidelijk geworden waarom die Spaanse TV kok er zo op hamerde om handschoenen aan te doen. Na 2 scherpe naalden met een pincet uit mijn hand te hebben gehaald ga ik vrolijk verder en ziet het er zo uit.
Even de rand wegsnijden:
En in korte “frietjes” snijden:
Tijdens dit (zeer eenvoudig) werkje proef ik een stukje en ik schrik van de vieze slijmerige smaakloze substantie die ik proef. Dat beloofd niet veel goeds, maar opgeven is geen optie, dus gaan we door.
Volgens diverse recepten moet ik deze stukjes ongeveer 7 a 12 minuten koken in water waar een ui in zou moeten zitten. Geen idee wat hier het nut van zou zijn, maar ik ga me braaf houden aan het oorspronkelijke recept.
Stukjes cactus er bij (het 2e cactusblad ben ik snel vergeten en het recept teruggebracht naar 50% van mijn
oorspronkelijk idee)
Wat peper en zout toegevoegd, en na 10 minuten komt er wat schuim op het water
Het begint nu te lijken op sperzieboontjes, zowel qua structuur als kleur.
Hierna moet ik de inhoud in een zeef/vergiet afspoelen met koud water, en zou nu klaar zijn om deze cactusstukjes toe te passen in bijvoorbeeld een salade, in een wrap, of in een omelet.
Voorzichtig proef ik nogmaals een stukje, en tot mijn verrassing is de vieze slijmerige smaakloze substantie veranderd in een knapperige groente die lijkt op een kruising tussen boontjes/komkommer/courgette.
Ik ga voor de omelet, want ik heb nog wat eieren over, en hierdoor hoop ik nog wat van de oorspronkelijke smaak te kunnen proeven.
Even roerbakken met een druppel olie (en een tomaat die nog op moest)
Eimengsel er overheen
En even laten stollen
Een neutraal stukje brood ipv friet zodat ik nog iets kan proeven en daar gaan we dan.
Hoe smaakt het?
Het is prima te eten, en ik zou het zeker nogmaals maken als ik te lui ben om groente te kopen. Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik sowieso geen liefhebber ben van groenten zoals boontjes/erwten/komkommer/courgette. Mijn vrouw vond het in ieder geval heerlijk, en vond het zelfs beter smaken dan boontjes.
Verbeterpunten/opmerkingen.
Is had tijdens het koken een paar teentjes knoflook moeten toevoegen voor de smaak, en iets meer peper en zout. Tevens handschoenen gebruiken bij het wegschrapen van de naalden.
Het koken van de cactus is dus niet zozeer om het "gaar" te maken, maar om het slijm er uit te koken. Na het koken blijft het geheel tot mijn verbazing knapperig en niet slap (zoals bijvoorbeeld gekookte boontjes)
Een mogelijke volgende keer zal ik na het koken van de cactus de basis gebruiken voor een koude salade ipv dit gerecht omdat ik denk dat dit beter tot zijn recht zal komen.
p.s. Ik ben mijn review over het blikje bronwater nog niet vergeten, die hou je nog tegoed.
