Wat vertellen jullie aan de kinderen?

[Jannes]

Hallo allen,

Sinds een maand of 2 ben ik aan het preppen. Op dit moment ligt de nadruk vooral op een voedsel - en watervoorraad.
Mijn kinderen, 3 en 5 jaar, vragen wat ik aan het doen ben. Ze nemen geen genoegen met het antwoord: ‘Oh, dat is fijn. Dan hebben we nooit tekort.’ Ze antwoorden dan: ‘Mama, dan ga je toch gewoon naar de winkel?’
Ik wil ze niet bang maken voor iets wat misschien nooit gebeurd. En, en dat vind ik nog wel het belangrijkste, ik wil niet dat ze aan Jan en Alleman gaan vertellen wat ik aan het doen ben.

Wat vertellen jullie de kinderen? Of kan ik het preppen beter doen op momenten dat ze het niet zien? (Ze vinden blikken eten op de kledingkast nogal raar....)

Bedankt vast voor jullie antwoorden.

 

[Tanfana]

Onze kinderen zijn al een stuk ouder. Vroeger hadden we een winkel. Sinds we die niet meer hebben hebben we een zeer ruime voorraadkast. Onze kinderen weten dus niet beter. Vorig jaar was een keer de paprikapoeder op. Aan mijn jongste gevraagd of hij een potje wilde halen. Komt ie met drie potjes terug en zegt: zo nu hoef ik voorlopig geen boodschappen te doen

Je kunt jouw kinderen uitleggen dat
- in de aanbieding kopen goedkoper is.
- je soms geen tijd hebt om boodschappen te doen.
- het normaal is om een voorraad te hebben.

Ik zou niet stiekem doen. Dat werkt toch niet. En dan ben je een slecht voorbeeld voor de kinderen.
Onze kinderen weten al jaren dat we peppers zijn. Ze weten dat sommige zaken niet buiten het gezin besproken mogen worden. Maar ze genieten echt van de voordelen.

 

[Mayo]

@Jannes
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me voorstellen dat het in het begin wel lastig kan zijn. Je wilt inderdaad niet dat ze het op school aan de juf vertellen, of aan de ouders van een vriendje/vriendinnetje
Niet dat je iets fout of illigaals doet, maar het gaat anderen buiten je gezin gewoon geen fluit aan

De redenen die @Tanfana geeft lijken me erg goed.

Wat misschien ook werkt is hen hun eigen 'voorraad' geven om te preppen: een trommel waar zij snoepjes (al of niet 'gezond' ) in kunnen 'sparen' en waar ze af en toe, 'als de winkel niet open is', iets uit mogen halen om op te eten?
En misschien dat je kinderen het nu gewoon erg interssant vinden omdat het nieuw is en wennen ze er na een tijdje aan en vragen er nooit meer naar, dat kan ook

 

[martin]

Wat vertellen jullie de kinderen? Of kan ik het preppen beter doen op momenten dat ze het niet zien? (Ze vinden blikken eten op de kledingkast nogal raar....)

Hoewel ze nogal jong zijn gewoon 1 keer geen eten op tafel zetten met het verhaal dat de winkel dicht was, of dat de auto het niet deed, of dat de winkelier met spoed naar het ziekenhuis moest, of dat er teveel sneeuw was, of ...(verzin eens iets leuks)
Vanaf dat moment zal het wel duidelijk zijn en hoef je jezelf nooit meer te verantwoorden.

 

[Niels]

Die van mij willen nog niet best luisteren:

Maar even serieus...
Ik heb geen kinderen, maar krijg ook geen vragen, ik ben toch al raar, haha, dus men accepteert wat van mij.

 

[Jannes]

Je kunt jouw kinderen uitleggen dat
- in de aanbieding kopen goedkoper is.
- je soms geen tijd hebt om boodschappen te doen.
- het normaal is om een voorraad te hebben.

Dit zijn inderdaad goede en bruikbare tips.
Ik heb de oudste al wel eens uitgelegd dat ik een voorraad heb voor als bijvoorbeeld de vrachtwagens geen nieuwe spullen naar de winkel kunnen brengen. Dat snapt hij, maar ik wil dus niet dat hij dat aan iedereen gaat zitten vertellen. Tegelijkertijd hou ik niet van geheimpjes. Ik leer mijn kinderen dat leuke geheimpjes mogen, maar niet leuke geheimpjes moeten ze altijd aan iemand anders vertellen. Dus ik wil ook niet geheimzinnig doen. Daarom vind ik vooral je eerste en laatste tip goed. Dankjewel!

En misschien dat je kinderen het nu gewoon erg interssant vinden omdat het nieuw is en wennen ze er na een tijdje aan en vragen er nooit meer naar, dat kan ook

Ik denk dat je hier helemaal gelijk in hebt. Op een gegeven moment is het normaal en vragen ze zich niet meer af waarom er soep op de kledingkast staat en water in de kruipruimte (geen overstromingsgevaar hier).

Hoewel ze nogal jong zijn gewoon 1 keer geen eten op tafel zetten met het verhaal dat de winkel dicht was, of dat de auto het niet deed, of dat de winkelier met spoed naar het ziekenhuis moest, of dat er teveel sneeuw was, of ...(verzin eens iets leuks)
Vanaf dat moment zal het wel duidelijk zijn en hoef je jezelf nooit meer te verantwoorden.

Het is geen kwestie van verantwoorden. Ik ben mijn kinderen geen verantwoording schuldig, tenminste, zo voel ik het niet. Ik ben dan ook zo'n moeder die er soms uitfloept: 'Omdat ik het zeg.' Verder vind ik je idee creatief, maar dat gaat 'm niet worden, aangezien ik altijd wel een paar dagen vooruit kan, omdat ik inderdaad niet altijd tijd heb om boodschappen te doen. Daar trappen ze niet in, hoe jong ze ook zijn. Het zijn 2 kinderen die niet in problemen, maar in oplossingen denken. Daar kan ik nog wat van leren.

 

[Jannes]

Die van mij willen nog niet best luisteren:

Maar even serieus...
Ik heb geen kinderen, maar krijg ook geen vragen, ik ben toch al raar, haha, dus men accepteert wat van mij.

Wie weet heb jij over een jaar ook een kind. Kan snel gaan...

Het klopt wel dat ik ook altijd 'anders' ben geweest. Dat zeiden vriendinnen vroeger op school al en zo heb ik mij ook altijd gevoeld. Maar ik kan er prima mee leven en mij omgeving gelukkig ook. Dus als je nog iemand ziet fietsen met een tijgetje-muts.....

 

[Pignonwiel]

Wij hebben veel "kampeerspullen" en doen gewoon boodschappen. De kinderen (1+3) vinden alles leuk en interessant, hebben eigen zaklampen (om gewoon dagelijks mee te spelen) en gaan geregeld mee op pad.

Over de BOBs (moeten we nog een topic over openen he @zonnebrood) geen vragen en ook leuk + interessant, pakken hem samen in enzo. Ze moeten toch weten dat er een is en wat er ongeveer in zit.
Laatst refereerde de oudste ergens naar zijn rugzak dat daar een mooie zaklamp, heel scherp mes en bordje in zit. Het scheelt dan dat ze hier de halve dag al met zaklampen, rugzakken en keukentje spelen haha.

De uitleg hoe, wat en waarom komt straks vanzelf wel. Je moet open en eerlijk naar ze blijven en ze gewoon betrekken in het verhaal. Vuur maken enzo gewoon samen doen en begeleiden dat is beter dan ze op afstand houden "want onee gevaarlijk", ze moeten het gewoon leren door te ervaren. Je kunt 1000 keer zeggen dat de witte stokjes bij het vuur heet zijn maar 1x toch eigenwijs voelen heeft veel meer effect.
Dat geldt overigens voor alles, ook klimmen en grenzen bepalen leren ze hier door ze vertrouwen te geven, laten vallen en weer opstaan ipv steeds te helikopteren. Alles binnen redelijke grenzen uiteraard.

 

[De Bezorgde Burger]

Het is gewoon een voorraadkast, toch. Iedereen heeft een voorraadkast. De juf ook, de andere ouders ook. Niks raars aan, hoef je geen geheim van te maken. Kinderen hebben toch geen benul van schaal, hoeveel dagen zoiets meegaat. En tegen de tijd dat ze dat wel doorhebben en vragen gaan stellen, zijn ze ook oud genoeg om wat meer "echte" uitleg achter het idee aan te kunnen.

Wij zijn met z'n vijven thuis, en alleen de wekelijkse boodschappenkar ziet er al uit alsof iemand zich een maand lang gaat terugtrekken in een bunker.
Als ik daar nog een kilootje of wat aan extra spul aan toevoeg valt het niet eens op. Als we een keertje door omstandigheden een weekendje geen boodschappen kunnen halen, zien de kinderen zelf ook hoe snel de bodem van de (lopende) voorraadkast in zicht komt. De "extra" voorraad op zolder is daarmee dan ook de meest vanzelfsprekende zaak van de wereld.

Overigens zou ik wel iets bedenken waardoor een blik soep op de kast uit het zicht blijft, met het oog op (toekomstige) speelafspraakjes. Nieuwsgierigheid van vriendjes die op bezoek komen is moeilijk tegen te houden, dus daar zou ik dan iets op verzinnen met een schot of een gordijntje of iets dergelijks ervoor. Als het niet in het zicht is, wordt het ook geen "ding" waar dat kind thuis weer over gaat kletsen.

 

[zonnebrood]

Mini is nog te klein om het prepspul mee te krijgen maar zou het wel fijn vinden dat hij het niet aan de grote klok zou hangen op school over de "extra" voorraad hier.

Om gaan met messen, tas pakken voor een wandeling, vuur, fileren van vissen(levende vis dood maken, fileren en grillen over een kampvuur met 3-4 jarige) en slachten van dieren zijn onderdeel van het onderwijs hier dus over die zaken geen stress. Wel dat ie beter niet kan vertellen dat mams soms eekhoorntjes saté maakt

Het hebben van extreem veel outdoor spul of messen zijn hier heel normaal eigenlijk

Maar wat ik zou vertellen? Zoals mijn ouders waren en vertellen waarom, overstromingen, ziekte of wanneer je geen tijd of geld hebt om naar de winkel te gaan .

 

[Harry Nack]

De kinderen gewoon overal in betrekken en uitleggen waarom je iets doet. Je hoeft het geen preppen te noemen en je hoeft ook geen doemscenario's aan te kaarten. Preppen is niets meer dan voorbereid zijn, preppen is niets meer dan een levenstijl inbakken in je systeem.

 

[Jannes]

Wij hebben veel "kampeerspullen" en doen gewoon boodschappen. De kinderen (1+3) vinden alles leuk en interessant, hebben eigen zaklampen (om gewoon dagelijks mee te spelen) en gaan geregeld mee op pad.

Over de BOBs (moeten we nog een topic over openen he @zonnebrood) geen vragen en ook leuk + interessant, pakken hem samen in enzo. Ze moeten toch weten dat er een is en wat er ongeveer in zit.
Laatst refereerde de oudste ergens naar zijn rugzak dat daar een mooie zaklamp, heel scherp mes en bordje in zit. Het scheelt dan dat ze hier de halve dag al met zaklampen, rugzakken en keukentje spelen haha.

De uitleg hoe, wat en waarom komt straks vanzelf wel. Je moet open en eerlijk naar ze blijven en ze gewoon betrekken in het verhaal. Vuur maken enzo gewoon samen doen en begeleiden dat is beter dan ze op afstand houden "want onee gevaarlijk", ze moeten het gewoon leren door te ervaren. Je kunt 1000 keer zeggen dat de witte stokjes bij het vuur heet zijn maar 1x toch eigenwijs voelen heeft veel meer effect.
Dat geldt overigens voor alles, ook klimmen en grenzen bepalen leren ze hier door ze vertrouwen te geven, laten vallen en weer opstaan ipv steeds te helikopteren. Alles binnen redelijke grenzen uiteraard.

Klopt als een bus. Ik ben volgens mij ook geen helikopter-ouder. Ik ben eerder een ‘laat-maar-ervaren’-ouder...
Met 12 maanden hadden ze veel te heet op hun bord met de waarschuwing dat het heet was, voorzichtig! Dochter speelde met 18 maanden al in het speelhuisje van 150 cm hoog (met zo’n eng trapje van alleen buizen). Ze mogen vanaf hun derde onder begeleiding hout op het vuur gooien. En zo kan ik meer dingen opnoemen.
Dus ik sta helemaal achter je post.

 

[martin]

Ze mogen vanaf hun derde onder begeleiding hout op het vuur gooien.

Toen mijn dochter 4 jaar was vond ze een brandende kaars (en vuur in het algemeen) heel fascinerend. Ik kon het niet zo goed overbrengen dat vuur ook heel erg gevaarlijk kon zijn. Toen ik ze vertelde dat ze me zou begrijpen als ze haar hand boven de kaars zou houden had ik niet verwacht dat ze dat ook zou doen. Achteraf heb ik de ruzie met mijn vrouw er wel voor over gehad toen we met 2e graads verbranding naar het HAP zijn gereden. Deze les heeft in ieder geval beter uitgepakt dan een klasgenootje die zo beschermd was opgevoed dat ze de verleiding niet kon weerstaan om op 6 jarige leeftijd met een doosje lucifers en kaarsen aan de slag te gaan met een afgebrand huis als gevolg (en wonder boven wonder geen gewonden door een alerte buurman)

Het is geen kwestie van verantwoorden.

Ik formuleerde het eigenlijk ook niet goed. Ik bedoel dat zodra iemand zelf ondervind wat de onderliggende reden is voor een bepaalde handeling het een stuk makkelijker zal blijven hangen. Ik had het woord verduidelijken moeten gebruiken i.p.v. verantwoorden.

Maar ik denk wel (zoals anderen het ook melden) dat je gewoon open kaart moet spelen en helemaal niks achter hun rug. Kinderen op die leeftijd hebben altijd de eigenschap om ieder antwoord te pareren met "ja maar waarom is dat dan.." en als je het dan uitleg komen ze met "ja maar waarom dan?"
Dit is de beruchte "waarom fase" en ik vond het een van de mooiste fase van de ontwikkeling van onze dochter

 

[zonnebrood]

@martin, mijn moeder heeft iets soort gelijks gedaan maar dan met een kop koffie. Laten voelen dat de buitenkant warm was maar in het kopje heet. Niet dat ik verbrand was ofzo maar ff vingertje er bij en net niet er in.

Laat ze maar dingen ervaren en beleven, al dan niet onder begeleiding

 

[Jannes]

Allemaal bedankt voor de antwoorden. Ik zal zeggen dat het normaal is om voorraad te hebben en op den duur zullen ze het normaal vinden dat op ‘vreemde’ plekken eten staat, want het past tenslotte niet allemaal in de voorraadkast.

 

[DO-it]

Ze mogen vanaf hun derde onder begeleiding hout op het vuur gooien.

Euhhh zoiets hebben wij ook gedaan.... Gevolg: ons kind met 4 jaar, net 2 maanden op school, bijna de schutting op het schoolplein in de hens had staan.... De juffen waren not amused. Eigenlijk was ik best trots... Het kind had alle andere kinderen uitgelegd hoe je een goed vuur moest maken (klein beginnen en dan steeds grotere takken er op). Lucifers erbij en je hebt vuur..... Vervolgens daarna aan alle andere kinderen uitgelegd dat ze best vuur mogen maken, maar dan in de kampvuurkuil/ schaal.

 

[Roel]

Ik heb ze inmiddels groot. Als er gedonder komt, weten ze waar ze moeten zijn.
Hier op de boerderij met land, beesten en grote tuin en voorraad aan voedsel.
Anderen zijn welkom mits ze iets hebben bij te dragen.
iets zinnigs....

 

[Flos]

Ik was net 17 toen ik op eigen benen moest gaan staan en voor mezelf gaan zorgen. Mijn oudste is pas 6 jaar later gekomen. En vond het eindelijk heel normaal om van alles in huis te hebben. Nu is zelf mama van een zoon die straks 4 word. En hem wordt ook op simpele wijzen uitgelegd dat we graag alles in het dubbel hebben. Zodat ook hij het langzaam gewoon wordt.
Ik weet niet of ik er fier moet op zijn maar ik heb afgelopen jaar mij 40 ste prepper verjaardag gevierd.

 

[ReadyMom]

Het advies is al door meerderen gegeven, ik kan me er alleen maar bij aansluiten.
Mijn 3jarige helpt me met de boodschappen opruimen en dus óók met de noodvoorraad aanvullen. Hij is sowieso een helpertje, dus ook als ik thtdata ga checken, inventariseren e.d. is hij erbij en geeft me alles stuk voor stuk aan zodat ik het kan noteren.
Omdat hij gek is met zijn eigen winkeltje, en met echt boodschappen doen, snapt ie ook prima dat de winkel soms dicht is, en inmiddels ook dat mama's centjes soms op zijn, dus de uitleg dat de zoldervoorraad een beetje net is alsof we zelf een winkel hebben en we daar wat kunnen pakken als iets op is en we het niet kunnen halen was (voor nu) genoeg voor hem.

Dit jaar wil ik hem ook voor het eerst een keer gaan betrekken in een stroomuitval-testscenario. Hij heeft het 1 keer kortdurend overdag in het echt meegemaakt, en handlede dat prima, dus is er nu wel klaar voor om dat uitgebreider te gaan ervaren.

Verder..gewoon naar gelang de leeftijd en wel/niet interesse krijgt ie er meer over te weten, maar voorlopig zijn het gewoon allemaal losse ongerelateerde elementen ; voorraad, kamperen, buitenactiviteiten, veiligheid in huis..

 

[CrossbowClan]

Allemaal bedankt voor de antwoorden. Ik zal zeggen dat het normaal is om voorraad te hebben en op den duur zullen ze het normaal vinden dat op ‘vreemde’ plekken eten staat, want het past tenslotte niet allemaal in de voorraadkast.

Inderdaad! Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Gewoon zeggen waar het voor is... een voorraad. Ze komen vanzelf op de leeftijd dat ze begrijpen dat het slim is om een voorraad te hebben. :thumbsup: