De Bezorgde Burger
Prepper goeroe
Woord vooraf: wat nu volgt is een vrij lang en compleet verhaal, waar je misschien helemaal niet in geïnteresseerd bent of tijd voor hebt. Ik zal binnenkort ook een aanzienlijk kortere samenvatting plaatsen, als comment op dit topic.
Beste preppers,
Afgelopen weekend ben ik eindelijk op mijn langverwachte bushcraftcursus geweest. In de weken vooraf had ik flink wat aandacht besteed aan het upgraden en afslanken van mijn uitrusting, met als uitgangspunt dat het redelijk mooi weer zou zijn in juni. In de dagen vooraf werd het echter steeds duidelijk dat het niet bepaald zomers weer zou worden, en daarom heb ik op de laatste dag nog wat aanpassingen gedaan: de pet en het korte mouwenshirt omgewisseld voor een muts en een lange mouwenshirt, en een hardloopbroek en balaclava toegevoegd. Ook heb ik toch nog op het nippertje een extra pakje zakdoekjes erin gegooid vanwege zenuwen over dat ene pakje
. Hiermee werd mijn tas in totaal 9,4 kilo (inclusief volle waterfles en overige proviand).
Overzicht van de inhoud van de tas alhier: https://lighterpack.com/r/3za0j5
Dus zaterdagochtend op tijd opgestaan, mijn maat opgehaald die met de trein naar het afgesproken station was gegaan, en op weg naar het scoutingkampeerterrein van Austerlitz, waar we via een tussenstop bij een bouwmarkt toch nog enkele minuten voor de afgesproken tijd aankwamen. Daar werden we opgewacht door onze cursusleider en een aantal andere cursisten. Mijn 30L rugzak uitrusting wekte in eerste instantie wat bezorgdheid bij de cursusleider, maar met een paar woorden kon ik hem geruststellen dat ik echt alle kritieke zaken bij me had. De overige cursisten hadden meer moeite om dit te begrijpen, aangezien ze gemiddeld ongeveer drie maal zo grote/zware uitrusting hadden als ik (en sommigen nog meer zelfs). Toen de hele boel compleet was, trokken we in totaal met 12 personen het bos in. Ook hadden we 3 volle bolderkarren mee, deze waren gevuld met cursusmateriaal, water & proviand, maar bovenal dus heel veel kampeerspullen van de overige cursisten.
Het veldje waar wij het mochten doen was een kleine 2 hectare aan bos, met een vuurplaats op een open plek waar 4 bielzen omheen lagen als bankjes. Tijdens de kennismakingsronde bleek dat wij bestonden uit 5 duo's, en nog 1 jongen die zich alleen had opgegeven. Er waren twee koppels bij, waarvan in beide gevallen de heer deze gelegenheid als verjaardagscadeau had gegeven aan de dame. Daarna ging het vlot verder met de introductie: wat gaan we doen dit weekend, Regel van Drie, mesveiligheid, en toen messen en firesteels uitdelen (ik was de enige die deze zaken zelf had meegebracht). Er was ook 1 bijl en 1 takkenzaag voorzien.
Het eerste wat we gingen doen was vuur maken, en aangezien dat noodzakelijk was om koffie te kunnen maken ging iedereen zeer gemotiveerd aan de slag. De cursusleider had een goede mix van mensen zelf laten modderen en tips en feitjes delen. Bij het vuur maken heb ik eigenlijk niets gehoord wat ik nog niet wist, maar ik heb dus wel voor het eerst met een bijl gewerkt, en ook voor het eerst een vuur gestart met alleen firesteel en een stukje berkenbast. Alhoewel ik dus wel de juiste kennis al had en ook filmpjes erover had gezien, was het toch nog niet vanzelfsprekend. Tot drie keer toe kreeg ik de berkenbast wel aan, maar ging die ook weer uit voordat het was overgegaan in een volwaardig vuur. Dat was dus met name in lesje in voorbereiding, over wat voor materialen je klaarlegt, hoeveel, en hoe je dat vervolgens inzet. Bij de vierde keer (van hetzelfde stukje bast geschrapt overigens) was het ook mij dan eindelijk gelukt. :thumbsup:
Inmiddels was de koffie en thee klaar, en onder het genot van een bakkie kregen we de instructie voor het volgende onderdeel: shelter bouwen. Al snel ging iedereen het bos in om daaraan te beginnen. Ik en mijn maat liepen ongeveer precies de andere kant op dan alle anderen, en begonnen eigenlijk vrij willekeurig op een plek te bouwen, omdat daar toevallig een fijne welving in de grond zat en omdat de bomen zo groeiden dat er makkelijk een middenbeuk te monteren zou zijn. Vol goede moed begonnen we materiaal naar die plek te verzamelen. Toen we een aardig bultje hadden kwam de cursusleider naar ons toe om te vragen of we even konden helpen om de bolderkarren terug te brengen naar het hoofdgebouw bij de ingang. Hulpvaardig als wij zijn, hielpen we natuurlijk mee, en ondertussen vertelde hij ook nog het een en ander over bomen en planten die we passeerden.
Eenmaal terug bij onze stek werden we onplezierig verrast door het feit dat onze volledige stapel bouwmateriaal verdwenen was. Vanzelfsprekend vatten we dit op als slechts een extra uitdaging, maar we liepen door het helpen en het opnieuw moeten verzamelen van materiaal (dat nu dus ook een stuk schaarser was rond onze stek) wel zowat drie kwartier vertraging op t.o.v. de overige cursisten. Maar, na een tijdje begon het bij ons ook echt op het skelet van een shelter te lijken. Toen het erop aankwam om de boel af te werken met een deklaag, wisten we eigenlijk niet zo goed hoe we dat moesten doen, aangezien we geen vers groen van de bomen mochten snijden. We besloten dan maar eens te gaan afkijken hoe de anderen dit opgelost hadden, en kwamen toen achter twee belangrijke ontdekkingen:
Tijden de lunch ging het gesprek natuurlijk over de shelters, en meerderen waren al helemaal klaar hiermee, inclusief het inrichten met de slaapzooi. Terwijl de meeste cursisten verder gingen met nog een rondje koffie en het onderdeel houtsnijden, gingen wij en een enkeling nog even het bos in om de shelter af te maken (dus nog meer zakken vol bladeren verzamelen). Toen we om 3 uur verzameld werden voor het volgende onderdeel, waren wij er nog niet aan toegekomen om de inrichting te doen.
Het volgende onderdeel ging over water. Alhoewel er zeer vluchtig wel tig methoden van water verzamelen genoemd werden (ook nog met een paar aanvullingen van mijzelf, want condensval en solar still had hij nog niet genoemd), ging de hoofdmoot van dit onderdeel vooral over zelf een geïmproviseerd waterfilter maken. PET-flesje, tampon, zand, houtskool, mos, dat werk. De mensen waren duidelijk enthousiast over het feit dat het troebele vieze water er inderdaad een stukje schoner uit kwam te zien door hun handvaardigheid. Niemand zat eigenlijk te wachten op mijn verhaal over dat je met zo'n filter alsnog gewoon dood zou gaan aan de virussen, microben en chemicaliën die nog steeds in het water zaten. De nuancering van de cursusleider dat je het alsnog hierna moest koken om het veilig te maken, en dat dit eigenlijk alleen een voorfilter was om de grovere troepjes eruit te halen ging ook een beetje verloren in het speelse enthousiasme. Het hele verhaal over hedendaagse betaalbare persoonlijke waterfilters moest ik er zowat uittrekken, en tegen die tijd luisterde echt niemand van de overige cursisten nog naar mij.
Van lieverlee was ik dan ook maar begonnen aan het maken van mijn eigen lepel, dit was eigenlijk verrassend leuk, en de overige deelnemers waren vast blij dat ik weer iets te doen had en mijn mond verder hield. Voordat ik het door had was het alweer tijd voor het volgende onderdeel: het inspecteren van de gebouwde shelters. Met het hele kluitje gingen we alles bij langs, en complimenteerden we iedereen over de gemaakte bouwwerken en slimmigheden. Ik moet zeggen dat ik positief verrast was over de kwaliteit van deze shelters, en het was voor mij ook leerzaam om te zien hoe zij dit allemaal hadden opgelost. Sommige waren ronduit indrukwekkend. Onze shelter was vanwege zijn bijzondere ligging als laatste aan de beurt, en het bleef opvallend stil met de complimenten. Maar eerlijk is eerlijk, het was ook met kop en schouders de minste van alles wat hier vandaag gebouwd was.
Daarna gingen we verder met koord en knopen. De cursusleider had voor zichzelf een tarpje opgezet, en liet ons zien hoe hij die had opgespannen en wat voor knopen hij daarvoor gebruikte. Hij had een behoorlijk handig systeem met twee kleine lichte karabijnhaakjes, wat ik ook wil gaan proberen in de toekomst. Hij liet ook zien hoe je de boel kon knopen als je alleen het koord had. Wat ook erg interessant was, was het prusiken, waarmee hij demonstreerde hoe je daarmee een boom in kon klimmen. Ik heb helaas niet precies meegekregen hoe dat werkt, aangezien ik mijn concentratie volledig bij de tarp had.
Het volgende wat ik ging doen was dan ook mijn eigen tarp ophangen naast onze shelterstek. Deze was vandaag dus voor het eerst uit z'n verpakking, en ik was blij dat ik 'm nu eindelijk eens op ging zetten. Het verbaasde me vooral hoe groot deze eigenlijk was: 4,5 x 3 meter is echt joekel. Het opzetten ging redelijk goed, de knopen lukten aardig (en waren allemaal quick release), maar helaas was de beschikbare open ruimte bij onze stek gewoon niet groot genoeg om die tarp goed kwijt te kunnen. Op sommige plekken zat deze dus om takken heen gevouwen, en dit zorgde er ook voor dat hij niet echt goed opgespannen kon worden. Bovendien kwam ik er ook nog achter dat de bijgeleverde haringen (10 cm) dus echt volledig kansloos zijn in een bos, deze werden zo weer losgetrokken uit de zeer losse grond. Het snijden van wat langere staken bood uitkomst.
Toen de tarp eenmaal stond, gingen we over tot het schoonvegen van de bosgrond, en dat was het moment dat we de volgende onprettige verrassing aantroffen: het bleek dat wij onze takkenshelter gevestigd hadden bovenop een aanzienlijke mierenhoop. Toen had ik het echt helemaal gehad met die %$#-shelter. Nadat we hadden vastgesteld dat de tarp godzijdank niet boven een mierennest hing, ging ik terug naar de gemeenschappelijke woonkamer om te mopperen .
Anderen waren ondertussen al flink gevorderd met het voorbereiden van de avondmaaltijd, dat gaf mij mooi de gelegenheid om nog even die zelfgesneden lepel af te maken, inclusief het schuren en harden. En toen die lepel eindelijk klaar was, was ook de couscous met groente ongeveer klaar, dus die kon ik mooi opeten met mijn eigen houten lepel.
Na het eten deden we nog een rondje koffie en thee, en daarna gingen ook mijn maat en ik dan eindelijk de slaapzooi inrichten onder de tarp.
Bij het spelen dat we van de natuur leven hoort natuurlijk ook het zetten van vallen, zodat je zogenaamd je voedsel bij elkaar zou kunnen scharrelen. Nou hoef ik de doorgewinterde preppers/survivalists hier natuurlijk niet uit te leggen wat een illusie dat is, maar de overige deelnemers gingen gretig op dit onderdeel in om zelf een 4-val te construeren. Ondanks dat het zetten van vallen natuurlijk verboden is. En dat er meestal überhaupt niets inloopt. En dat het een uiterst inhumane manier is om aan voedsel te komen. Ik deed de rest volgens mij een groot plezier door me hier verder niet al te veel mee te bemoeien, en in plaats daarvan overging tot het managen van het kampvuur en het nuttigen van de meegebrachte whiskey
.
Om een uur of tien gingen we met z'n allen nog een toetje klaarmaken van banaan met chocolade en marshmallow, die in een aluminiumfolietje in het vuur gelegd werd. En terwijl de duisternis viel, werd het tijd voor het vertellen van de sterke verhalen. Een koppel bleek zeer veel gereisd te hebben en daarbij allerlei bizarre zaken te hebben meegemaakt, en ze konden daarover ook nog eens leuk vertellen. Tegen een uur of twaalf gingen wij aftaaien naar onze slaapplaats, tandenpoetsen en nog wat nakletsen. En een paar kwartier later begon de nacht.
In verband met de te verwachten nachttemperatuur van 9C had ik dus een hardloopmaillot aangedaan, en hield ik ook mijn singlet en shirt aan in de slaapzak. De overige inhoud van mijn rugzak zat in een vuilniszak die ik als kussen gebruikte. Omdat ik nog lekker warm was van het kampvuur en de whiskey, deed ik niet mijn muts op, en gebruikte ik ook niet de mummyfunctie van de slaapzak. De balaclava die ik nog extra had ingepakt dacht ik zelfs helemaal niet meer aan. Met mijn onbedekte hoofdje op de ongelijkmatige inhoud van mijn rugzak viel ik uiteindelijk in slaap.
Om kwart over drie 's nachts bleek dat ik toch wat aanpassingen moest maken. Ik werd wakker door een combinatie van kou en een zeer brakke nek. Het verdovende effect van de whiskey was nu duidelijk uitgewerkt. Mijn "kussen" ging ik aanpassen door mijn broekriem, waterfilter en bivakzak daaruit te halen (ja, ik weet wat jullie nu denken). Toen er alleen nog stoffen in zaten lag dat wel ietsje platter maar toch aanmerkelijk lekkerder. Ik deed ook mijn muts op, en trok de mummyzak lekker dicht over mijn hoofd. Na een tijdje warmde ik daardoor weer enigszins op tot ik opnieuw in slaap kon vallen.
Echter, rond half vijf werd ik opnieuw wakker, ditmaal door een combinatie van kou, opkomende zon en kwetterende vogels. Ook mijn rug deed nu behoorlijk pijn door het toch wel erg dunne smalle matje gecombineerd met het feit dat ik eigenlijk helemaal geen rugslaper ben maar een zijslaper. Ik probeerde wel de slaap terug te vatten, maar denk dat ik vanaf toen in ieder geval elk kwartier wel eventjes wakker was.
Rond kwart voor zes had ik het hier wel mee gehad en ben ik maar opgestaan. Ik had tenslotte al bijna 5 uur soort van geslapen, dus het was wel welletjes. Ik wilde gewoon wat doen om warm te worden. Er lag gelukkig nog zat brandhout van de afgelopen avond, en ik startte de boel gewoon met een tampon en een flinke dot handenreiniger. Binnen enkele minuten zat ik genoeglijk in mijn eentje bij een klein kampvuurtje. Toen ik weer een beetje mens begon te worden ging ik eens nadenken over thee zetten, tandenpoetsen, wassen, paar fotootjes maken, beetje notities maken, en dergelijke.
Zo hield ik mezelf ongeveer een uurtje bezig voordat de saaiheid me dusdanig aangreep dat ik mijn maat ging wakker maken. Eerst was hij daar niet zo over te spreken, maar na een tijdje zaten we genoeglijk met een bakje hete thee te kletsen bij het vuurtje, terwijl al de rest nog op een oor lag te ronken. In de loop naar acht uur (het afgesproken verzameltijdstip) begonnen wel steeds meer koppies te verschijnen, en wij konden iedereen mooi een koffie of thee aanbieden.
...wordt vervolgd...
Beste preppers,
Afgelopen weekend ben ik eindelijk op mijn langverwachte bushcraftcursus geweest. In de weken vooraf had ik flink wat aandacht besteed aan het upgraden en afslanken van mijn uitrusting, met als uitgangspunt dat het redelijk mooi weer zou zijn in juni. In de dagen vooraf werd het echter steeds duidelijk dat het niet bepaald zomers weer zou worden, en daarom heb ik op de laatste dag nog wat aanpassingen gedaan: de pet en het korte mouwenshirt omgewisseld voor een muts en een lange mouwenshirt, en een hardloopbroek en balaclava toegevoegd. Ook heb ik toch nog op het nippertje een extra pakje zakdoekjes erin gegooid vanwege zenuwen over dat ene pakje
. Hiermee werd mijn tas in totaal 9,4 kilo (inclusief volle waterfles en overige proviand).Overzicht van de inhoud van de tas alhier: https://lighterpack.com/r/3za0j5
Dus zaterdagochtend op tijd opgestaan, mijn maat opgehaald die met de trein naar het afgesproken station was gegaan, en op weg naar het scoutingkampeerterrein van Austerlitz, waar we via een tussenstop bij een bouwmarkt toch nog enkele minuten voor de afgesproken tijd aankwamen. Daar werden we opgewacht door onze cursusleider en een aantal andere cursisten. Mijn 30L rugzak uitrusting wekte in eerste instantie wat bezorgdheid bij de cursusleider, maar met een paar woorden kon ik hem geruststellen dat ik echt alle kritieke zaken bij me had
. De overige cursisten hadden meer moeite om dit te begrijpen, aangezien ze gemiddeld ongeveer drie maal zo grote/zware uitrusting hadden als ik (en sommigen nog meer zelfs). Toen de hele boel compleet was, trokken we in totaal met 12 personen het bos in. Ook hadden we 3 volle bolderkarren mee, deze waren gevuld met cursusmateriaal, water & proviand, maar bovenal dus heel veel kampeerspullen van de overige cursisten.Het veldje waar wij het mochten doen was een kleine 2 hectare aan bos, met een vuurplaats op een open plek waar 4 bielzen omheen lagen als bankjes. Tijdens de kennismakingsronde bleek dat wij bestonden uit 5 duo's, en nog 1 jongen die zich alleen had opgegeven. Er waren twee koppels bij, waarvan in beide gevallen de heer deze gelegenheid als verjaardagscadeau had gegeven aan de dame. Daarna ging het vlot verder met de introductie: wat gaan we doen dit weekend, Regel van Drie, mesveiligheid, en toen messen en firesteels uitdelen (ik was de enige die deze zaken zelf had meegebracht). Er was ook 1 bijl en 1 takkenzaag voorzien.
Het eerste wat we gingen doen was vuur maken, en aangezien dat noodzakelijk was om koffie te kunnen maken ging iedereen zeer gemotiveerd aan de slag. De cursusleider had een goede mix van mensen zelf laten modderen en tips en feitjes delen. Bij het vuur maken heb ik eigenlijk niets gehoord wat ik nog niet wist, maar ik heb dus wel voor het eerst met een bijl gewerkt, en ook voor het eerst een vuur gestart met alleen firesteel en een stukje berkenbast. Alhoewel ik dus wel de juiste kennis al had en ook filmpjes erover had gezien, was het toch nog niet vanzelfsprekend. Tot drie keer toe kreeg ik de berkenbast wel aan, maar ging die ook weer uit voordat het was overgegaan in een volwaardig vuur. Dat was dus met name in lesje in voorbereiding, over wat voor materialen je klaarlegt, hoeveel, en hoe je dat vervolgens inzet. Bij de vierde keer (van hetzelfde stukje bast geschrapt overigens) was het ook mij dan eindelijk gelukt. :thumbsup:
Inmiddels was de koffie en thee klaar, en onder het genot van een bakkie kregen we de instructie voor het volgende onderdeel: shelter bouwen. Al snel ging iedereen het bos in om daaraan te beginnen. Ik en mijn maat liepen ongeveer precies de andere kant op dan alle anderen, en begonnen eigenlijk vrij willekeurig op een plek te bouwen, omdat daar toevallig een fijne welving in de grond zat en omdat de bomen zo groeiden dat er makkelijk een middenbeuk te monteren zou zijn. Vol goede moed begonnen we materiaal naar die plek te verzamelen. Toen we een aardig bultje hadden kwam de cursusleider naar ons toe om te vragen of we even konden helpen om de bolderkarren terug te brengen naar het hoofdgebouw bij de ingang. Hulpvaardig als wij zijn, hielpen we natuurlijk mee, en ondertussen vertelde hij ook nog het een en ander over bomen en planten die we passeerden.
Eenmaal terug bij onze stek werden we onplezierig verrast door het feit dat onze volledige stapel bouwmateriaal verdwenen was
. Vanzelfsprekend vatten we dit op als slechts een extra uitdaging, maar we liepen door het helpen en het opnieuw moeten verzamelen van materiaal (dat nu dus ook een stuk schaarser was rond onze stek) wel zowat drie kwartier vertraging op t.o.v. de overige cursisten. Maar, na een tijdje begon het bij ons ook echt op het skelet van een shelter te lijken. Toen het erop aankwam om de boel af te werken met een deklaag, wisten we eigenlijk niet zo goed hoe we dat moesten doen, aangezien we geen vers groen van de bomen mochten snijden. We besloten dan maar eens te gaan afkijken hoe de anderen dit opgelost hadden, en kwamen toen achter twee belangrijke ontdekkingen: - De kant van het bos waar alle anderen heen waren gelopen bevatte VEEL meer bouwmateriaal. Per shelter hadden zij gemakkelijk 2-3 keer zo veel materiaal gebruikt als wij, en er lag zelfs dan nog zat bruikbaar spul her en der verspreid.
- Zij hadden de afdichting voornamelijk gedaan met gevallen blad, wat in grote hoeveelheden in dat bosje lag, en wat in grote hopen over de basisconstructie heen was gelegd. Een klein probleempje: aan onze kant van het bos lag helemaal geen gevallen blad, alleen maar heel veel naalden en dennenappels.
Tijden de lunch ging het gesprek natuurlijk over de shelters, en meerderen waren al helemaal klaar hiermee, inclusief het inrichten met de slaapzooi. Terwijl de meeste cursisten verder gingen met nog een rondje koffie en het onderdeel houtsnijden, gingen wij en een enkeling nog even het bos in om de shelter af te maken (dus nog meer zakken vol bladeren verzamelen). Toen we om 3 uur verzameld werden voor het volgende onderdeel, waren wij er nog niet aan toegekomen om de inrichting te doen.
Het volgende onderdeel ging over water. Alhoewel er zeer vluchtig wel tig methoden van water verzamelen genoemd werden (ook nog met een paar aanvullingen van mijzelf, want condensval en solar still had hij nog niet genoemd), ging de hoofdmoot van dit onderdeel vooral over zelf een geïmproviseerd waterfilter maken. PET-flesje, tampon, zand, houtskool, mos, dat werk. De mensen waren duidelijk enthousiast over het feit dat het troebele vieze water er inderdaad een stukje schoner uit kwam te zien door hun handvaardigheid. Niemand zat eigenlijk te wachten op mijn verhaal over dat je met zo'n filter alsnog gewoon dood zou gaan aan de virussen, microben en chemicaliën die nog steeds in het water zaten. De nuancering van de cursusleider dat je het alsnog hierna moest koken om het veilig te maken, en dat dit eigenlijk alleen een voorfilter was om de grovere troepjes eruit te halen ging ook een beetje verloren in het speelse enthousiasme. Het hele verhaal over hedendaagse betaalbare persoonlijke waterfilters moest ik er zowat uittrekken, en tegen die tijd luisterde echt niemand van de overige cursisten nog naar mij
.Van lieverlee was ik dan ook maar begonnen aan het maken van mijn eigen lepel, dit was eigenlijk verrassend leuk, en de overige deelnemers waren vast blij dat ik weer iets te doen had en mijn mond verder hield. Voordat ik het door had was het alweer tijd voor het volgende onderdeel: het inspecteren van de gebouwde shelters. Met het hele kluitje gingen we alles bij langs, en complimenteerden we iedereen over de gemaakte bouwwerken en slimmigheden. Ik moet zeggen dat ik positief verrast was over de kwaliteit van deze shelters, en het was voor mij ook leerzaam om te zien hoe zij dit allemaal hadden opgelost. Sommige waren ronduit indrukwekkend. Onze shelter was vanwege zijn bijzondere ligging als laatste aan de beurt, en het bleef opvallend stil met de complimenten. Maar eerlijk is eerlijk, het was ook met kop en schouders de minste van alles wat hier vandaag gebouwd was
. Daarna gingen we verder met koord en knopen. De cursusleider had voor zichzelf een tarpje opgezet, en liet ons zien hoe hij die had opgespannen en wat voor knopen hij daarvoor gebruikte. Hij had een behoorlijk handig systeem met twee kleine lichte karabijnhaakjes, wat ik ook wil gaan proberen in de toekomst. Hij liet ook zien hoe je de boel kon knopen als je alleen het koord had. Wat ook erg interessant was, was het prusiken, waarmee hij demonstreerde hoe je daarmee een boom in kon klimmen. Ik heb helaas niet precies meegekregen hoe dat werkt, aangezien ik mijn concentratie volledig bij de tarp had.
Het volgende wat ik ging doen was dan ook mijn eigen tarp ophangen naast onze shelterstek. Deze was vandaag dus voor het eerst uit z'n verpakking, en ik was blij dat ik 'm nu eindelijk eens op ging zetten. Het verbaasde me vooral hoe groot deze eigenlijk was: 4,5 x 3 meter is echt joekel. Het opzetten ging redelijk goed, de knopen lukten aardig (en waren allemaal quick release), maar helaas was de beschikbare open ruimte bij onze stek gewoon niet groot genoeg om die tarp goed kwijt te kunnen. Op sommige plekken zat deze dus om takken heen gevouwen, en dit zorgde er ook voor dat hij niet echt goed opgespannen kon worden. Bovendien kwam ik er ook nog achter dat de bijgeleverde haringen (10 cm) dus echt volledig kansloos zijn in een bos, deze werden zo weer losgetrokken uit de zeer losse grond. Het snijden van wat langere staken bood uitkomst.
Toen de tarp eenmaal stond, gingen we over tot het schoonvegen van de bosgrond, en dat was het moment dat we de volgende onprettige verrassing aantroffen: het bleek dat wij onze takkenshelter gevestigd hadden bovenop een aanzienlijke mierenhoop
. Toen had ik het echt helemaal gehad met die %$#-shelter. Nadat we hadden vastgesteld dat de tarp godzijdank niet boven een mierennest hing, ging ik terug naar de gemeenschappelijke woonkamer om te mopperen .Anderen waren ondertussen al flink gevorderd met het voorbereiden van de avondmaaltijd, dat gaf mij mooi de gelegenheid om nog even die zelfgesneden lepel af te maken, inclusief het schuren en harden. En toen die lepel eindelijk klaar was, was ook de couscous met groente ongeveer klaar, dus die kon ik mooi opeten met mijn eigen houten lepel.
Na het eten deden we nog een rondje koffie en thee, en daarna gingen ook mijn maat en ik dan eindelijk de slaapzooi inrichten onder de tarp.
Bij het spelen dat we van de natuur leven hoort natuurlijk ook het zetten van vallen, zodat je zogenaamd je voedsel bij elkaar zou kunnen scharrelen. Nou hoef ik de doorgewinterde preppers/survivalists hier natuurlijk niet uit te leggen wat een illusie dat is, maar de overige deelnemers gingen gretig op dit onderdeel in om zelf een 4-val te construeren. Ondanks dat het zetten van vallen natuurlijk verboden is. En dat er meestal überhaupt niets inloopt. En dat het een uiterst inhumane manier is om aan voedsel te komen. Ik deed de rest volgens mij een groot plezier door me hier verder niet al te veel mee te bemoeien, en in plaats daarvan overging tot het managen van het kampvuur en het nuttigen van de meegebrachte whiskey
.Om een uur of tien gingen we met z'n allen nog een toetje klaarmaken van banaan met chocolade en marshmallow, die in een aluminiumfolietje in het vuur gelegd werd. En terwijl de duisternis viel, werd het tijd voor het vertellen van de sterke verhalen. Een koppel bleek zeer veel gereisd te hebben en daarbij allerlei bizarre zaken te hebben meegemaakt, en ze konden daarover ook nog eens leuk vertellen. Tegen een uur of twaalf gingen wij aftaaien naar onze slaapplaats, tandenpoetsen en nog wat nakletsen. En een paar kwartier later begon de nacht.
In verband met de te verwachten nachttemperatuur van 9C had ik dus een hardloopmaillot aangedaan, en hield ik ook mijn singlet en shirt aan in de slaapzak. De overige inhoud van mijn rugzak zat in een vuilniszak die ik als kussen gebruikte. Omdat ik nog lekker warm was van het kampvuur en de whiskey, deed ik niet mijn muts op, en gebruikte ik ook niet de mummyfunctie van de slaapzak. De balaclava die ik nog extra had ingepakt dacht ik zelfs helemaal niet meer aan. Met mijn onbedekte hoofdje op de ongelijkmatige inhoud van mijn rugzak viel ik uiteindelijk in slaap.
Om kwart over drie 's nachts bleek dat ik toch wat aanpassingen moest maken. Ik werd wakker door een combinatie van kou en een zeer brakke nek. Het verdovende effect van de whiskey was nu duidelijk uitgewerkt. Mijn "kussen" ging ik aanpassen door mijn broekriem, waterfilter en bivakzak daaruit te halen (ja, ik weet wat jullie nu denken
). Toen er alleen nog stoffen in zaten lag dat wel ietsje platter maar toch aanmerkelijk lekkerder. Ik deed ook mijn muts op, en trok de mummyzak lekker dicht over mijn hoofd. Na een tijdje warmde ik daardoor weer enigszins op tot ik opnieuw in slaap kon vallen. Echter, rond half vijf werd ik opnieuw wakker, ditmaal door een combinatie van kou, opkomende zon en kwetterende vogels. Ook mijn rug deed nu behoorlijk pijn door het toch wel erg dunne smalle matje gecombineerd met het feit dat ik eigenlijk helemaal geen rugslaper ben maar een zijslaper. Ik probeerde wel de slaap terug te vatten, maar denk dat ik vanaf toen in ieder geval elk kwartier wel eventjes wakker was.
Rond kwart voor zes had ik het hier wel mee gehad en ben ik maar opgestaan. Ik had tenslotte al bijna 5 uur soort van geslapen, dus het was wel welletjes. Ik wilde gewoon wat doen om warm te worden. Er lag gelukkig nog zat brandhout van de afgelopen avond, en ik startte de boel gewoon met een tampon en een flinke dot handenreiniger. Binnen enkele minuten zat ik genoeglijk in mijn eentje bij een klein kampvuurtje. Toen ik weer een beetje mens begon te worden ging ik eens nadenken over thee zetten, tandenpoetsen, wassen, paar fotootjes maken, beetje notities maken, en dergelijke.
Zo hield ik mezelf ongeveer een uurtje bezig voordat de saaiheid me dusdanig aangreep dat ik mijn maat ging wakker maken. Eerst was hij daar niet zo over te spreken, maar na een tijdje zaten we genoeglijk met een bakje hete thee te kletsen bij het vuurtje, terwijl al de rest nog op een oor lag te ronken. In de loop naar acht uur (het afgesproken verzameltijdstip) begonnen wel steeds meer koppies te verschijnen, en wij konden iedereen mooi een koffie of thee aanbieden.
...wordt vervolgd...
. Het was eigenlijk maar een klein flintertje huid van 2 mm dik ofzo, maar aangezien ik net wel het vlees eronder had geraakt bloedde dat echt als een rund. Het was maar goed dat ik zelf als enige dus ook wel een EHBO-setje bij me had, dat kwam dus wel van pas.
