V
Verwijderd lid 423
Gast
Om het geheel een "voorlopig happy end" te geven: ik heb de beide tonnetjes nu gevuld en afgesloten. Wie er dan over 20 of 30 jaar of zo eens bonen mee komt eten die weet dan of dat conserveren gelukt is. Even geduld, dus...
Ik heb in elk 50 liter tonnetje dus een dikke doorzichtige polyetheen "puinzak" gestopt met daarin telkens 10 kg bruine bonen, 5 kg kievitsbonen, 5 kg zwarte bonen, 5 kg rode bonen, 5 kg spliterwten, 5 kg linzen en nog 5 kg macaroni om de laatste gaatjes op te vullen. In iedere ton 40 kg geconcentreerd krachtvoer
Andere soorten bonen hadden natuurlijk ook gekund, maar een keuze moest ik maken. Wil ik dan eens witte bonen eten dan bestrooi ik de bruine wel met witte suiker. Genoeg variatie denkbaar...
Bovenin, naast de puinzak, een jampot zoals hierboven op de foto, maar dan zonder geel doekje. Ik heb de jampot gevuld met circa 2 cm CaCl2 granulaat, en daar bovenop het (eerst met wasbenzine ontvette) staalwol dat ik direct daarvoor heb gedrenkt in een CaCl2+water slurrie. Het staalwol was dus "uitgedropen-nat", met een relatief geconcentreerde zoutoplossing daarin volgezogen. En als "kers op de taart" nog eens een halve cm CaCl2 korrels bovenop het staalwol. Deksel erop, veel gaatjes daarin geprikt met een scherpe schaar, en klaar.
Waarom CaCl2 bovenop het staalwol? Het CaCl2 op de bodem van de jampot droogt de lucht. Ik kan mij dus voorstellen dat het ook het daarboven gelegen staalwol zal drogen. Dat is dan wel door zout omgeven, maar kort na het nat-toevoegen misschien droger, terwijl het alleen vochtig zal roesten. Het bovenliggende CaCl2 granulaat zorgt dan (zolang er water in de ton zit of door de wand diffundeert) voor een continue toevoer van neerdruipend zout water (brine) en roesten zal het dan vast wel. Ook is de onderzijde van de staalwol dan in contact met al vochtig CaCl2 granulaat, en als het alleen daar roesten wil en in-de-tijd naar beneden zakt en zo verder roest, dan vind ik het ook best.
Wat ik als extra nog heb gedaan, is iedere ton langzaam vanaf de bodem met CO2 gevuld. Ik had hier van een bier-tapje toch al een cilindertje CO2 staan, en plaatste een slangetje tot onderin. Na het vullen met CO2, het slangetje eruit getrokken en de ton gesloten. Zo is er vanaf het begin al weinig zuurstof aanwezig omdat de zuurstof zo grotendeels verdrongen moet zijn. Het is duidelijk te ruiken zodra de CO2 de bovenkant van de ton bereikt, dus dat kan niet mis. CO2 is 1,5 maal zo zwaar als lucht, dus verdringt prima de lucht en dus ook de zuurstof die daarin zit.
Wat zou ik in de toekomst anders doen? Ik zou dan geen 000 staalwol nemen maar 0000 (een nog fijner) staalwol.
Ook goed om te weten: op internet zie ik mensen ook wel gewone keukenzout (NaCl) goed verdeeld in staalwol strooien, en hen dat in dicht-geniete linnen zakjes toevoegen, direct tussen het te drogen spul. Dat zal dan de lucht niet noemenswaardig drogen, maar wel de zuurstof binden. De zuurstofabsorbers die commercieel verkrijgbaar zijn, zijn ook niet anders, alleen zit er dan vaak nog wat luchtdoorlatend koolstofpoeder of ifusorieenaarde o.i.d. bij om de luchtdoorlatendheid te bevorderen. Voor dat gemak, betaal je dan wel $$$ als je relatief veel lucht (zoals in een tonnetje) moet ontdoen van zuurstof. Als zakjes zou je ook theebuidels kunnen nemen (zie onderaan).
PETP-flessen
Het volgende komt wel een beetje laat/als mosterd na de maaltijd...
De tip van @Ray om PET-flessen te vullen is inderdaad een mooie. Die flessen zijn prima voorhanden, zijn goedkoop en gemakkelijk op te slaan. Bovendien heb je direct zicht op de toestand van wat er in zit. Grijnzen
je dan "vanachter het PET-raam" aan, dan weet je dat het is voor-verteerd. Maar dat zal niet snel gebeuren want zo'n fles is goed dicht en PET is behoorlijk permeatie-dicht.
Drie dingen:
1. nu ik toch al met CO2 goochelen kan (met dat flesje): ik heb ook een rvs-flessendop met een slangetje (tot onderin een fles), waarop weer een snelkoppeling past voor de CO2 fles. Daarmee kan ik eenvoudig van gewoon water spuitwater maken, in een gewone 2 l limonadefles, zonder daarvoor een "SodaStream" apparaat nodig te hebben. Ik noem dit alleen even, voor wie de aanschaf van een koolzuurflesje overweegt. reken eens uit hoeveel de aankoop van een 40 kg fles CO2 kost, en weet dan dat nadien het navullen daarvan slechts zo'n 35 Euro kost en je uit die fles weer heel veel SodaStream-CO2-flesjes kunt vullen voor een fractie van wat je in de winkel betaalt. Je moet dan wel een andere kop op die SodaStream-CO2-flesjes draaien en een verloopnippel kopen, maar die heeft de Chinees voor relatief weinig voor je klaar liggen.
Voorzie je dan eens iets vloeibaars met alcohol van bubbels, dan ben je snel en chique "in de bonen" als een noodsituatie dat eens om vraagt (en, pffff, ik ben weer on-topic). De CO2 heb je dan tegelijk paraat om uit tonnetjes of flessen de lucht te verdringen;
2. Het is een kleine kunst om een dun slangetje aan zo'n CO2 gasflesje te koppelen, en steek je die onderin een PET-fles voordat je die met bonen o.i.d vult, dan is het verdrijven van de lucht een "eitje". na het lucht-verdrijven trek je de slang uit de fles, en klaar;
3. Eerder berekende ik in dit draadje al eens (grof) dat er door een Mylar (PETP) zakwand zo'n 1,4 x minder zuurstof permeert dan door een doorsnee PE-HD voertonnetje-wand. Dat is dan 1:0 voor een Mylar zak, zou je zeggen. Maarrrrr, hoe zit het dan met het totaaloppervlak waardoor zuurstof wil diffunderen....?
Ik realiseer mij dat een voertonnetje een veel kleiner oppervlak (relatief aan de opgeslagen inhoud) heeft dan alle PETP-flessen samen die je anders nodig hebt. Uitgaand van een 50 liter tonnetje met pakweg nog 6 liter vrije ruimte, heb je ongeveer 29 flessen van 1,5 liter nodig om daarin dezelfde hoeveelheid bonen in te stoppen. Oppervlak van een 50 liter tonnetje is grofweg (circa 39 cm diameter en 49 cm hoog) = 8392 cm2. Oppervlak van een 1,5 liter fles (circa 8,4 cm diameter en 29 cm hoog) is grofweg = 875 cm2. Alle 29 flessen hebben dan een wandoppervlak van 25375 cm2, en dat is driemaal zo groot.
Nu is de wand van een PETP-fles wel zo'n 0,21 mm dik, en dus 2,1 x zo dik als van de 0,1 mm Mylar zak die eerder als verpakking en vergelijk werd genomen. Door een PETP-fles-wand permeeert dan zo'n 1,4 x 2,1 = 2,94 x minder zuurstof dan door een gelijk oppervlak aan voertonnen-wand.
De 29 PETP flessen hebben samen een 3 x zo groot totaaloppervlak als een 50 l tonnetje met dezelfde inhoud.
Conclusie, grofweg: PETP-flessen en voertonnetjes gaan gelijk op! Zo te zien, maakt het qua permeatie van zuurstof niets uit of je nu een 50 l voerton neemt of de relatief dikwandige PETP-flessen.
Kanttekening t.a.v. Mylar zakken: Neem je echter relatief dunwandige Mylar-zakken van 0,1 mm dik en 1,5 liter inhoud, en gaat (even grofweg) dezelfde oppervlakte-verhouding op als bij flessen v.s. ton, dan treedt er in Mylar zakken 1,4 x 1/3=0,46 x "minder zuurstoftoetreding op" dan in een voerton, oftewel: je hebt dan in Mylar zakken ongeveer 2 x meer zuurstoftoetreding-in-de-tijd per gelijk volume aan opgeslagen spul, dan in een tonnetje. In dat geval een duidelijk 1:0 voor de voerton. Bij grotere en bol-gevulde Mylar zakken zal het wel ietsje beter zijn, maar de grotere verpakking (de voerton) wint het hier wel overtuigend van de kleinere (Mylar) zak-verpakkingen, vanwege het veel kleinere totale wandoppervlak voor een gelijk volume aan opgeslagen spul.
Voor kleinere verpakkingen wint de PETP fles het dus overduidelijk van de Mylar zak, qua zuurstofpermeatie.
Zou ik voor PETP flessen kiezen, dan zou ik de relatief dikke nemen waarin prik-limonade heeft gezeten, en het liefst flessen die gekleurd zijn (b.v. groen) als extra bescherming tegen zonlicht. En bovenin een piepklein zakje met gelijke delen keukenzout+type 0000-staalwol). In China zijn kleine theebuideltjes te koop die m.i. daarvoor prima te gebruiken zijn en nauwelijks iets kosten.
Ik heb in elk 50 liter tonnetje dus een dikke doorzichtige polyetheen "puinzak" gestopt met daarin telkens 10 kg bruine bonen, 5 kg kievitsbonen, 5 kg zwarte bonen, 5 kg rode bonen, 5 kg spliterwten, 5 kg linzen en nog 5 kg macaroni om de laatste gaatjes op te vullen. In iedere ton 40 kg geconcentreerd krachtvoer
Andere soorten bonen hadden natuurlijk ook gekund, maar een keuze moest ik maken. Wil ik dan eens witte bonen eten dan bestrooi ik de bruine wel met witte suiker. Genoeg variatie denkbaar...
Bovenin, naast de puinzak, een jampot zoals hierboven op de foto, maar dan zonder geel doekje. Ik heb de jampot gevuld met circa 2 cm CaCl2 granulaat, en daar bovenop het (eerst met wasbenzine ontvette) staalwol dat ik direct daarvoor heb gedrenkt in een CaCl2+water slurrie. Het staalwol was dus "uitgedropen-nat", met een relatief geconcentreerde zoutoplossing daarin volgezogen. En als "kers op de taart" nog eens een halve cm CaCl2 korrels bovenop het staalwol. Deksel erop, veel gaatjes daarin geprikt met een scherpe schaar, en klaar.
Waarom CaCl2 bovenop het staalwol? Het CaCl2 op de bodem van de jampot droogt de lucht. Ik kan mij dus voorstellen dat het ook het daarboven gelegen staalwol zal drogen. Dat is dan wel door zout omgeven, maar kort na het nat-toevoegen misschien droger, terwijl het alleen vochtig zal roesten. Het bovenliggende CaCl2 granulaat zorgt dan (zolang er water in de ton zit of door de wand diffundeert) voor een continue toevoer van neerdruipend zout water (brine) en roesten zal het dan vast wel. Ook is de onderzijde van de staalwol dan in contact met al vochtig CaCl2 granulaat, en als het alleen daar roesten wil en in-de-tijd naar beneden zakt en zo verder roest, dan vind ik het ook best.
Wat ik als extra nog heb gedaan, is iedere ton langzaam vanaf de bodem met CO2 gevuld. Ik had hier van een bier-tapje toch al een cilindertje CO2 staan, en plaatste een slangetje tot onderin. Na het vullen met CO2, het slangetje eruit getrokken en de ton gesloten. Zo is er vanaf het begin al weinig zuurstof aanwezig omdat de zuurstof zo grotendeels verdrongen moet zijn. Het is duidelijk te ruiken zodra de CO2 de bovenkant van de ton bereikt, dus dat kan niet mis. CO2 is 1,5 maal zo zwaar als lucht, dus verdringt prima de lucht en dus ook de zuurstof die daarin zit.
Wat zou ik in de toekomst anders doen? Ik zou dan geen 000 staalwol nemen maar 0000 (een nog fijner) staalwol.
Ook goed om te weten: op internet zie ik mensen ook wel gewone keukenzout (NaCl) goed verdeeld in staalwol strooien, en hen dat in dicht-geniete linnen zakjes toevoegen, direct tussen het te drogen spul. Dat zal dan de lucht niet noemenswaardig drogen, maar wel de zuurstof binden. De zuurstofabsorbers die commercieel verkrijgbaar zijn, zijn ook niet anders, alleen zit er dan vaak nog wat luchtdoorlatend koolstofpoeder of ifusorieenaarde o.i.d. bij om de luchtdoorlatendheid te bevorderen. Voor dat gemak, betaal je dan wel $$$ als je relatief veel lucht (zoals in een tonnetje) moet ontdoen van zuurstof. Als zakjes zou je ook theebuidels kunnen nemen (zie onderaan).
PETP-flessen
Het volgende komt wel een beetje laat/als mosterd na de maaltijd...
De tip van @Ray om PET-flessen te vullen is inderdaad een mooie. Die flessen zijn prima voorhanden, zijn goedkoop en gemakkelijk op te slaan. Bovendien heb je direct zicht op de toestand van wat er in zit. Grijnzen
je dan "vanachter het PET-raam" aan, dan weet je dat het is voor-verteerd. Maar dat zal niet snel gebeuren want zo'n fles is goed dicht en PET is behoorlijk permeatie-dicht.Drie dingen:
1. nu ik toch al met CO2 goochelen kan (met dat flesje): ik heb ook een rvs-flessendop met een slangetje (tot onderin een fles), waarop weer een snelkoppeling past voor de CO2 fles. Daarmee kan ik eenvoudig van gewoon water spuitwater maken, in een gewone 2 l limonadefles, zonder daarvoor een "SodaStream" apparaat nodig te hebben. Ik noem dit alleen even, voor wie de aanschaf van een koolzuurflesje overweegt. reken eens uit hoeveel de aankoop van een 40 kg fles CO2 kost, en weet dan dat nadien het navullen daarvan slechts zo'n 35 Euro kost en je uit die fles weer heel veel SodaStream-CO2-flesjes kunt vullen voor een fractie van wat je in de winkel betaalt. Je moet dan wel een andere kop op die SodaStream-CO2-flesjes draaien en een verloopnippel kopen, maar die heeft de Chinees voor relatief weinig voor je klaar liggen.
Voorzie je dan eens iets vloeibaars met alcohol van bubbels, dan ben je snel en chique "in de bonen" als een noodsituatie dat eens om vraagt (en, pffff, ik ben weer on-topic
). De CO2 heb je dan tegelijk paraat om uit tonnetjes of flessen de lucht te verdringen;2. Het is een kleine kunst om een dun slangetje aan zo'n CO2 gasflesje te koppelen, en steek je die onderin een PET-fles voordat je die met bonen o.i.d vult, dan is het verdrijven van de lucht een "eitje". na het lucht-verdrijven trek je de slang uit de fles, en klaar;
3. Eerder berekende ik in dit draadje al eens (grof) dat er door een Mylar (PETP) zakwand zo'n 1,4 x minder zuurstof permeert dan door een doorsnee PE-HD voertonnetje-wand. Dat is dan 1:0 voor een Mylar zak, zou je zeggen. Maarrrrr, hoe zit het dan met het totaaloppervlak waardoor zuurstof wil diffunderen....?
Ik realiseer mij dat een voertonnetje een veel kleiner oppervlak (relatief aan de opgeslagen inhoud) heeft dan alle PETP-flessen samen die je anders nodig hebt. Uitgaand van een 50 liter tonnetje met pakweg nog 6 liter vrije ruimte, heb je ongeveer 29 flessen van 1,5 liter nodig om daarin dezelfde hoeveelheid bonen in te stoppen. Oppervlak van een 50 liter tonnetje is grofweg (circa 39 cm diameter en 49 cm hoog) = 8392 cm2. Oppervlak van een 1,5 liter fles (circa 8,4 cm diameter en 29 cm hoog) is grofweg = 875 cm2. Alle 29 flessen hebben dan een wandoppervlak van 25375 cm2, en dat is driemaal zo groot.
Nu is de wand van een PETP-fles wel zo'n 0,21 mm dik, en dus 2,1 x zo dik als van de 0,1 mm Mylar zak die eerder als verpakking en vergelijk werd genomen. Door een PETP-fles-wand permeeert dan zo'n 1,4 x 2,1 = 2,94 x minder zuurstof dan door een gelijk oppervlak aan voertonnen-wand.
De 29 PETP flessen hebben samen een 3 x zo groot totaaloppervlak als een 50 l tonnetje met dezelfde inhoud.
Conclusie, grofweg: PETP-flessen en voertonnetjes gaan gelijk op! Zo te zien, maakt het qua permeatie van zuurstof niets uit of je nu een 50 l voerton neemt of de relatief dikwandige PETP-flessen.
Kanttekening t.a.v. Mylar zakken: Neem je echter relatief dunwandige Mylar-zakken van 0,1 mm dik en 1,5 liter inhoud, en gaat (even grofweg) dezelfde oppervlakte-verhouding op als bij flessen v.s. ton, dan treedt er in Mylar zakken 1,4 x 1/3=0,46 x "minder zuurstoftoetreding op" dan in een voerton, oftewel: je hebt dan in Mylar zakken ongeveer 2 x meer zuurstoftoetreding-in-de-tijd per gelijk volume aan opgeslagen spul, dan in een tonnetje. In dat geval een duidelijk 1:0 voor de voerton. Bij grotere en bol-gevulde Mylar zakken zal het wel ietsje beter zijn, maar de grotere verpakking (de voerton) wint het hier wel overtuigend van de kleinere (Mylar) zak-verpakkingen, vanwege het veel kleinere totale wandoppervlak voor een gelijk volume aan opgeslagen spul.
Voor kleinere verpakkingen wint de PETP fles het dus overduidelijk van de Mylar zak, qua zuurstofpermeatie.
Zou ik voor PETP flessen kiezen, dan zou ik de relatief dikke nemen waarin prik-limonade heeft gezeten, en het liefst flessen die gekleurd zijn (b.v. groen) als extra bescherming tegen zonlicht. En bovenin een piepklein zakje met gelijke delen keukenzout+type 0000-staalwol). In China zijn kleine theebuideltjes te koop die m.i. daarvoor prima te gebruiken zijn en nauwelijks iets kosten.
