Het serieuze deel:
Je kunt het hebben over het nut van maatregelen, de trefzekerheid van maatregelen of de techniek die je erbij toepast (of niet) maar over ethiek hoor ik maar weinig.
Het is inderdaad erg makkelijk om te roepen dat het allemaal niets uithaalt en onbegonnen werk is om vervolgens als schaap verder mee te lopen met de kudde waarbij uiteindelijk de online reputatiedata van het individu gewoon doorgroeit. Blijven zitten in een elektronisch concentratiekamp is niet voor iedereen een vanzelfsprekende keuze.
Ik hou zelf van techniek en vooruitgang en ben er dagelijks mee bezig maar de belofte van data maakt ons blind voor haar tekortkomingen momenteel.
Feit is nog steeds dat deze zelfde data over het heden controle geeft over de toekomst. Een logische gevolg van ons blinde geloof in de voordelen van deze “big data”, is dat de toekomst nu juist zal worden vormgegeven door die partijen (momenteel veelal private giganten) die over de meeste data en rekenkracht beschikken. Waarom dit systeem bewust blijven voeden als er alternatieven zijn? Ik vindt dat
@Ray daar een mooi stapje in zet en met ons deelt. Ieder zijn keuze. Over de ethiek waar ik het over heb valt gelukkig al op dit forum genoeg over te lezen in het topic van
@JamHard. Zie hiervoor
dit topic… met behoorlijk wat nuttige tips.
Als de zoekmachine je geen eerlijke resultaten geeft, als het upload-filter bepaald wat verspreid kan worden, als censuur in handen is van private bedrijven dan worden (keuze)vrijheid, expressie, privacy (niet alleen online) en een wijde blik uitstervende fenomenen. En ja, de privacy-schuifjes in w10 wekken alleen maar de illusie dat je er grip op hebt. Monitor het verkeer en aanschouw het verschil met transparante software.
“Privacy and security cannot exist properly unless it is rooted in freedom.“
En dan nu het luchtige deel:
Ik had vannacht een nachtmerrie. Ik zag al die mensen van die apps op de rand van mijn bed zitten. Pratend over hoe ik lag, hoe ik snurkte. Over wat ze dachten dat ik morgen zou gaan doen. En hoe en wanneer ze wat aan me gingen verkopen. En hoe ze me konden draaien in mijn politieke keuzes, zodat er voor hun gunstiger wetten zouden komen. En ook dat het voor mij enkel duurder zou worden, maar dat ze al lang wisten wat er nog op mijn spaarrekening stond.
Op dat moment begon ik wat ongemakkelijk te woelen. Waarop ze daar ook gelijk over begonnen. Hoe ze me rustiger konden laten slapen. Omdat ze al berekend hadden hoe lang ik economisch nog van waarde kon zijn voor ze. En hoe ze op het eind dan ook nog genoeg op mijn rekening zouden laten staan voor een mooi afscheid. Omdat dat ook weer beter was. Qua marketing, voor het vertrouwen van volgende generaties in hun zaken.
Ik zat ineens klaarwakker rechtop in bed. Ik zag nog net snel het GPS icoontje doven op mijn telefoon. En het hele display in slaapstand gaan. En ik hoor een lieve stem uit een speakertje in de keuken komen: "What do you want to do today?" en "We need access to your microphone and camera NOW".
Best een veilig gevoel. Dat er zo op je gepast wordt.
