Wanneer is een prepper een prepper?

[Loreen]

Preppen is voor mij vooral gekoppeld aan verantwoordelijkheid, en voor mij persoonlijk is verantwoordelijkheid dan weer vooral gekoppeld aan mijn kinderen. Voordat ik kinderen kreeg had ik vooral de instelling van "ach ik zie wel", ook nu bij zaken die alleen mij aangaan wil ik dat nog wel eens denken. In het ergste geval ben ik zelf de dupe als het minder uitpakt, tja, eigen schuld dikke bult toch? Op het moment dat ik moeder werd had ik echter opeens iemand die afhankelijk was van mij, waar IK verantwoordelijk voor was. Zelf zonder *weet ik veel wat* zitten, tja jammer dan, maar als je kind door jou zonder eten/drinken/luiers/noem maar op zit, dat is wel even andere koek. Dat besef breidde zich steeds verder uit, want ik was niet alleen verantwoordelijk voor eten en drinken, maar ook voor veiligheid en zekerheid. En dan niet alleen op een doorsnee dag onder doorsnee omstandigheden, maar ook op uitzonderlijke dagen onder uitzonderlijke omstandigheden.

Misschien was ik ook wel ooit volwassen geworden als ik nooit kinderen had gehad, had ik dan ook verantwoordelijkheid genomen, was ik dan ook prepper geworden. Dat ik ooit las over CME's en hou van moestuinieren staat denk ik los van de kids. Waarschijnlijk was ik dan ook gaan preppen voor andere familieleden, had ik voor hen willen zorgen.
Maar mijn kinderen hebben wel een verantwoordelijkheidsgevoel in me aangewakkerd dat ik anders nooit gehad zou hebben, niet in deze mate. Het is MIJN verantwoordelijkheid om voor ze te zorgen. Óók als, bijvoorbeeld, de stroom uitvalt. Doordat ik alleenstaand moeder ben en er geen vader in beeld is, is dat gevoel wellicht nog meer versterkt. En ja, dan sta je ineens in the middle of nowhere in Zweden met twee kids en 3 rugzakken, omdat je denkt dat het goed is om een bug out te oefenen. Ach, elke gek z'n gebrek toch?

 

[Niels]

Ja, leuke vraag, en op SC's hebben we het er ook wel eens over gehad wanneer iemand nou een prepper te noemen is.
Het is ook maar een woord, en net zoals @Dreutel al aangeeft zie ik mezelf ook niet als prepper om de therm maar te gebruiken.
Als mensen het zo noemen willen, prima, maar ik vind het fijn om voor een aantal zaken voorbereid te zijn.
Ik vind dat als je mindset is dat je het verstandig acht om je op bepaalde reeele senario's voor te bereiden,
en daarop ook actie onderneemt (dus echt je preps regelt) je een prepper bent, maar dat is puur hoe ik het zie.
Ik ben ook van mening dat je preps kunnen verschillen per situatie.
Bijvoorbeeld gisteren hadden we het over gasmaskers... Ik heb er nog geen, maar mensen nabij Rotterdam (Pernis enz.) wel.
Ook vind ik het afhankelijk van je gezinssituatie. Net als @Loreen zou ik in haar situatie ook voor het e.e.a. gaan zorgen
zodat mijn kids in ieder geval goed gezond zouden blijven, onderdak hebben, enz.

Hier op het forum zijn ook veel mensen waaronder ik zelf die van kamperen houden, en ook premitief kamperen.
In principe zou je het kunnen zien als een "fake bug-out", en op die manier wel leuk om te oefenen.
Maar ik denk ook dat alleen het rondrennen met een rugzakje door het bos je geen prepper maakt.

Goed, ieder z'n idee er over, maar dit is puur wat ik denk.

 

[frans81]

Bij mij zit het al in mijn Karakter / Persoonlijkheid verwerkt sinds jongs af aan . Ook kan ik zeer slecht iets weggooien en bij meer plaats voor opslag zou ik nog meer plaats voor opslag nodig hebben
Maar vooral door mijn ontmoeting met dit Forum ( Het Oude .NL ) ben ik weer wakker geschud en is mijn Geest weer een richting op geduwd .
Ik wou echt dat dit veel eerder gebeurt was en nog in een tijd dat ik werkte pfff . Dat had zoveel meer mogelijkheden gegeven . Dan had ik al veel eerder een duidelijk pad bewandeld
Maar nee het gebeurd als ik thuis kom te zitten en tijd over heb om te WWW'en . En dan kom je in aanraking met een mooi Forum en Mensen met ook jou Interesses ( je weggeduwde interesses ) en daaraan gerelateerde onderwerpen .

 

[J.J]

Tsja, ik heb het wel eens geschreven dat onze (voorouders) allemaal preppers waren.
Wij staan nu te kwijlen als iemand iets gaat wekken of inmaken, nou dat was toen heel normaal.

Ja @petroman mijn moeder kon er ook wat van, ze hadden een redelijke kelder aan de wanden er van waren horizontaal dikke planken gemaakt met tussen ondersteuning tot aan de grond, daar stonden rijen met wekflessen met een grote verscheidenheid aan voedsel: vlees, groenten, fruit, ook een grote Keulse potten met zuurkool, snijboontjes aardappelen werden met een laag poeder voorzien.
Groenten werden ook bij de boer en kwekerij groots in gekocht, ook werden er werkjes gedaan voor gratis groenten.

Alles werd altijd groot en behoorlijk voordelig in gekocht, ook later in de supermarkt werd altijd groot in gekocht en alleen als het aanbiedingen waren.

Op de zolder werd wc papier, zeep, webzinekaarsjes gewone kaarsen, wollendekens en nog veel meer opgeslagen en voor het oog weg gewerkt, voor nood toestanden, ook stond er een boot op het erf mocht er een overstroming plaats vinden, daar werden ook benodigdheden op geslagen dit in nood dus ook weer van pas kwamen.

Mijn vader verbouwde jaren lang op grond die braak lag en niet voor iets anders werd gebruikt omdat het totaal verwilderd was, het was bijzonder goede grond, en bracht goede en lekkere gewassen op, later werd het stuk grond toch nog verkocht op dat het er goed uitzag door het verbouwen van voedsel, mijn vader kreeg ook nog een goede beloning en mocht tot het laatst toe zijn groenten verbouwen tot het huis wat er op gezet werd klaar was voor bewoning.

Hout voor de kachel werd gezocht bij kanalen, bomen werden gesnoeid en het houd werd dus weer gebruikt voor de kachel.
Er was een aardige opslag met kolen.

Ook Kippen, konijnen, fazanten, wilde eenden, kalkoenen en geiten werden gehouden.
Slachten deed mijn vader ook zelf.
Ook werd veel vis gevangen, en wilde eendeneieren gezocht, en er werd ook wel gestroopt.

Mijn ouder hebben de oorlog mee gemaakt dat heeft alles dus behoorlijk versterkt, dat is bij veel mensen gebeurd van die tijd.

 

[Lai]

Het is mij met de paplepel ingegeven het voorbereiden op......
Beide ouders zaten bij de padvinderij. Opa en oma hadden een grote moestuin, kippen, waterput waar regelmatig paling in zwom als opa weer eens aan het vissen was geweest. Bevriende jagers brachten ook wel eens wat. Zowel paling als vlees werd gerookt.
Ouderlijk huis had ik met 6 jaar al een moestuintje, ouders een grote met fruitbomen. Voedsel werd ingevroren, wegens tijd gebrek niet geweckt of ingemaakt. Heb dat van oma geleerd. Kruiden drogen gebeurde dan wel. Ook hadden we een grote toom kippen voor eieren en vlees.
Grote garage waar je haast niet doorheen kon lopen, pa kon alles wel gebruiken en bewaarde ook van alles "want je wist maar nooit!" De staat maakte niet uit. Zolder van het huis zag er niet anders uit.
We hadden een houtkachel (kookten daar in de winter op) en elk jaar in het bos bij opa en oma gingen we houtzagen. Ook voor opa en oma.
De buren hadden koeien varkens konijnen, daar kochten we vlees van als er een dier geslacht werd. Hadden ook een grote vriezer. Vader is nu alleen en heeft 2 grote koelkasten vol En een iets kleinere vriezer tegenwoordig. En lacht mij uit als ik zeg een preppertje te zijn. Pa denk dan gelijk aan de Amerikaanse preppers. Inmiddels weet ie beter. (hoop ik )
Auto's altijd voorzien van extra motor- en rem olie, koel- en ruitenwisser vloeistof, gereedschap, V-snaar en bougies, dekens en flessen water. Snoep zwerft er ook altijd wel ergens rond.
Hield van jongs af aan al van (primitief) kamperen, hutten bouwen, vissen met hengel of fuik. De wil om te overleven zit er bij mij diep. Hoe of wat geen idee. Het leren van overlevingstechnieken vond/vind ik leuk, kan altijd een keer van pas komen.

Tja, is dit wat een prepper zijn inhoud? Voor mij is het een normale opvoeding en ik vond het vreemd dat neefjes en nichtjes uit de stad dit niet mee kregen.

 

[Ratman]

Voor mij is niets vanzelfsprekend, al jaren op reis en op alles voorbereid, eerst met camper daarna met zijspanmotor en ook met solo motor reizen tot in het verre oosten. Het meenemen van reserve onderdelen en gereedschappen is voor mij een tweede natuur geworden, dat is nu ik op een boot leef niet anders. Op het ergste voorbereid zijn en een flinke voorraad hebben is vereiste, als het moet zo weg kunnen varen en het minimaal een half jaar op zee kunnen volhouden is mijn doel.
Wij vinden het allemaal heel gewoon dat we naar de supermarkt gaan en daar kunnen pinnen, maar wat als de pin het ineens niet doet? of als de voorraden op zijn.... dan kom je toch met lege handen thuis! toch wel fijn als je wat achter de hand hebt.
Ik heb genoeg gehoord over de hongerwinter in 44, dat is toch in ons land geweest maar denk ook eens aan meer persoonlijke problemen zoals een kaalgeplukte rekening of zoiets of een faillissement! In elk geval blijft het dan erg prettig als je nog wat achter de hand hebt, heb aan voedsel nu voor ca 3 maanden voorraad maar als ik ga vissen dan kan ik het nog langer volhouden.