Ik heb nooit gedacht om ooit in een GROEPSTHERAPIE verzeild te raken, zoals nu...
Maar, haha, misschien werd het daarvoor ook wel hoog tijd...
Ik herken in mijzelf ook zaken die ik hier en daar aan "afkortingen" opgehangen zie worden.
Ik ben ook wel eens snel afgeleid, of kan ergens helemaal in opgaan. En tijdplanning is niet mijn allersterkste punt.
Maar is het niet gewoon menselijk, dat we allemaal toch net even iets anders zijn dan een ander?
Vroeger was daar geen "etiket" voor nodig...
Ik ben niet zo van de complot theorieën, maar zie wel dat zo'n "etiket" natuurlijk weer prima past bij de indicatie van medicijnen die nu eenmaal verkocht moeten worden. Medicatie heeft ook vast zin hier en daar, maar ik krijg de indruk dat het ook onnodig wordt gebruikt om mensen in een keurslijf te dwingen. Zou bijvoorbeeld een kind dat "druk" is, niet het beste leren om daarmee om te gaan als het die ruimte ook zou krijgen, terwijl het nu vaak wordt gedrogeerd, en dan ook nog met middelen waarvan de lange termijn effecten onbekend zijn? Laat mensen iets meer zichzelf zijn waar dat kan, en probeer daar als samenleving goed mee om te gaan, zou ik zo zeggen.
Ach, wie is er "normaal", en trouwens, wat is er in de wereld waarin wij leven nog "normaal" te noemen?
Ik vind het verfrissend, dat we hier allemaal ietwat lijken af te wijken. Wij zijn in ieder geval geen eenheidsworst!
En we hebben kennelijk meer met elkaar gemeen, dan een voorraadkast die wat voller is dan die van een ander.
In een wereld die steeds verder van de natuur af is komen te staan, proberen wij om onszelf staande te kunnen houden "als de oogst eens mocht mislukken", bij wijze van spreken. Wij doen wat vroeger heel gewoon was, en wat mij betreft ook gewoon had moeten blijven: ons minder afhankelijk opstellen en een buffer en mindset houden voor mindere tijden. Als dat niet normaal is, dan weet ik het ook niet meer... Wij zorgen voor onszelf. Maar we zorgen evengoed ook voor een ander: meedoen aan dit forum, zaken preppen voor de eigen familie en voor dierbaren, en proberen om ook anderen het nut van het preppen te laten inzien. Zo gezien, zijn wij juist uitgesproken sociale en "normale" mensen, in een wereld die steeds asocialer en abnormaler lijkt te worden, wie had dat gedacht!
Met onze mentale voorbereiding, zit het wel goed lijkt me...