Wat hebben jullie gegeten voorbij de THT datum?

[PBear]

Een paar maanden geleden maakte een van de forumleden melding van een aanbod van Nederlandse legerrantsoenen die voor een klein bedrag op Marktplaats te koop werden aangeboden.

Die rantsoenen waren wel een beetje "over de datum". Ze dateerden uit 1970.
Om die reden liet hij het aanbod aan hem voorbijgaan.

Deze budgetprepper was echter nieuwsgierig in hoeverre er nog iets bruikbaars c.q. eetbaars bij zat. Dus heb ik de 6 dozen legerrantsoenen besteld.

In een van de dozen trof ik onderstaande inhoudsopgave aan:



Daar was 1 blik korstloze kaas bij, waar ik mij beslist niet proefondervindelijk aan wilde wagen:



Mogelijk nog bruikbaar als handgranaat of landmijn, maar duidelijk ongeschikt voor menselijke consumptie.

Maar dat was dan ook het enige blik dat bol stond. Deboverige blikken waren nog volledig dicht en intact. Wat niet per sé zeggen wil dat de inhoud veilig verteerbaar is.

Ik heb 1 van de 2 blikken kapucijners met spek geopend met bijgeleverde blikopener:



Daarna systematisch, voorzichtig en met enige doodsverachting te werk gegaan. Met de verzoenende gedachte dat ik al op gevorderde leeftijd ben, men maar 1 x dood kan gaan en dat niet zo heel veel jaren meer kan duren.

Dus als 1e stap er eens aan geroken.
Het rook nog prima en veel belovend.

Als 2e stap het prakkie opgewarmd en nog eens geroken.
Het geurde eetlust opwekkend. Raasdonders met spek. Daar zou het in 1976 afgezwaaide ouwe stompen hart sneller van moeten gaan kloppen! Destijds was dit rantsoen slechts 6 jaar oud en waarschijnlijk nog niet over de houdbaarheidsdatum.
Jammer dat ik geen liefhebber van spek ben.

Als 3e stap een lepeltje geproefd. Met de gedachte het een uurtje te laten inwerken om te zien of maag en darmen zouden gaan protesteren.
De spek bleek voornamelijk tot reuzel gereduceerd, zodat de raasdonders in een vettig sausje zwommen.
De eerste indruk was dat de smaak best meeviel. Wel na enkele minuten een licht ranzige nasmaak. Maar in noodgeval zou het nog aardig te pruimen zijn, maar niet om van te genieten.
Maag en darmen zijn niet in opstand gekomen, dus ga ik er van uit dat er mee te overleven valt.

In een vervolg wil ik de beproeving van de overige inhoud beschrijven. Met 4 nieuwe plaatjes erbij.

 

[Roel]

Ik herinner me uit die tijd dit soort rantsoenen en kan je verzekeren dat toen o.a. deze zeer goed te pruimen waren.
Ik maak dit nog met enige regelmaat en het smaakt me nog altijd prima.
Ik herinner me ook de Amerikaanse rantsoenen en die smaakten nóg beter. Allerlei pasta's met diverse ingrediënten.
Super lekkere pindakaas en een smeerkaas die een onvergelijkelijke fijne smaak hadden.
Geen idee hoe ze het deden, maar dat was knap werk.
Oud hier! '76-3

 

[PBear]

Ik herinner me uit die tijd dit soort rantsoenen en kan je verzekeren dat toen o.a. deze zeer goed te pruimen waren.
Ik maak dit nog met enige regelmaat en het smaakt me nog altijd prima.
Ik herinner me ook de Amerikaanse rantsoenen en die smaakten nóg beter. Allerlei pasta's met diverse ingrediënten.
Super lekkere pindakaas en een smeerkaas die een onvergelijkelijke fijne smaak hadden.
Geen idee hoe ze het deden, maar dat was knap werk.
Oud hier! '76-3

Toen ik nog enkele decennia jonger was, bemachtigden mijn ouders ook ebkele "gevechtsrantsoenen",waarbij krentenbrood in blik. Ik heb voordien en sindsdien nooit meer zo lekker krentenbrood gegeten. Daar had je beslist geen fiets bij nodig om van de ene krent of rozijn naar de andere te komen. Het was meer dat er wat brood zat tussen het krenten en rozijnenmengsel.

 

[PBear]

Hierboven afgebeeld: 5 zakjes oploskoffie, 5 zakjes koffiecreamer, 1 reep chocolade, 1 zakje zout, 1 zakje oplosthee, 9 pakjes met elk 2 suikerklontjes, 2 pakjes kauwgum en 1 pakje met zuurtjes die individueel in cellofaan verpakt waren.

Een zakje koffie geopend. Geur ok. Nog geheel droog poeder, geen klontering.
De inhoud van het zakje opgelost in een kop met ca. 250 ml kokend water. 2 suikerklontjes erin, die nog in nieuwstaat waren en toen het zakje koffiecreamer geopend. Dat zag er niet goed uit. De inhoud was grotendeels samengeklonterd. Dan zo goed mogelijk verkruimeld in in de koffiebeker gedaan.
Na een poosje stevig roeren was dit het resultaat:



Drinken? Nou eh, nee. Het was niet goed op te lossen en de geur was ook niet erg koosjer. De gelige kleur van de creamer doet vermoeden dat er melkpoeder in is gebruikt die de tand des tijds niet heeft doorstaan.
Weggespoeld in de gootsteen.



Vervolgens de procedure herhaald met een ander zakje koffiepoeder, maar nu met "verse" koffiecreamer er in.
Dat gaf beduidend appeteitelijker resultaat. Eerst genipt aan het bakkie. Proefde ok. Daarna de kop leeggedronken. Geen hartkloppingen of morrende maag. Wel een sterk bakkie!
Ik had er geen rekening mee gehouden dat de militaire veldflesmok ongeveer een halve liter kan bevatten.
Volgende keer oplossen in meer water dus.

Eenmaal goed wakker van de koffie een empirische test van de chocolade.
Ik zag op de papieren wikkel in het cellofaan kleine witte puntjes, die mij verdacht veel op schimmel leken.
Hmm...
De chocolade was onder het papieren wikkel ook nog verpakt in aluminiumpapier. De reep er uit genomen.
De chocolade zag er aan de oppervlakte wit uitgeslagen uit, maar was niet beschimmeld.
Ik heb de reep onder de kraan gewassen en zoveel mogelijk de witte uitslag afgeboend. Daarna een stukje afgebroken en geproefd.
De smaak was melkchocolade, van een prima kwaliteit, die ik mij in de hedendaagse supermarkt niet voor mijn chocoladeverslaving veroorloof, om mijn boodschappenbudget te sparen.
Het laat zich raden dat de reep, na ruim 50 jaar wachten op een consument, de dag niet heeft overleefd.
Die consument wel en zonder enig probleem.

Daardoor moed gevat, heb ik mij op het pakje zuurtjes gestort.
Een zuurtje uitgepakt, wat nog niet zo eenvoudig was, daar het cellofaan aan het zuurtje zat vastgeplakt en door de leeftijd verhard en wat breekbaar was geworden.
Met wat pulken is het toch gelukt al het cellofaan te verwijderen.
Toen op de tong genomen. Had een frisse zoetzure smaak. Leek niets mee aan de hand, dus lekker opgesabbeld.
Ook hiervan geen hinderlijke bijwerkingen kunnen bespeuren.

Over de biscuit, de koninginnesoep, vruchtentablet, limonadepoeder, lunchworst, zout, boullionpoeder, sigaretten en lucifers, alsmede WC-papier later meer...

 

[Mayo]

Gisteravond met mascarpone uit 2021 en lange vingers uit 2020 (beide van de Lidl) tiramisu gemaakt
(de eieren waren wel van vorige week).
De lange vingers waren erg droog en hard, dus wat langer in het koffie/cognac-mengsel laten weken dan normaal.
Vandaag van de tiramisu gesnoept en die is heerlijk

De mascarpone heeft wel al die tijd in de koelkast gewoond

De instant espresso die ik wilde gebruiken was al ooit eerder open geweest en blijkbaar sluit dat potje niet goed, want het was 1 klont geworden.. Ik vond het zonde om t weg te gooien (en had geen zin om alsnog naar de super te lopen voor nieuw), dus ik heb er een kopje heet water bij gegooid en dat daarna leeg gegoten om te gebruiken.
Ik laat de inhoud van het potje nu opnieuw drogen om te kijken of ik het dan weer zo kan gebruiken.
(ik drink geen koffie en gebruik het alleen voor tiramisu)

Leer voor de volgende keer: zodra ik het folie van een pot instantkoffie open, de rest meteen in mini-porties vacuum verpakken.

Of kan ik de instantkoffie met water mengen en dan invriezen in een ijsblokjesbak?

 

[PBear]

Gisteravond met mascarpone uit 2021 en lange vingers uit 2020 (beide van de Lidl) tiramisu gemaakt
(de eieren waren wel van vorige week).
De lange vingers waren erg droog en hard, dus wat langer in het koffie/cognac-mengsel laten weken dan normaal.
Vandaag van de tiramisu gesnoept en die is heerlijk

De mascarpone heeft wel al die tijd in de koelkast gewoond

De instant espresso die ik wilde gebruiken was al ooit eerder open geweest en blijkbaar sluit dat potje niet goed, want het was 1 klont geworden.. Ik vond het zonde om t weg te gooien (en had geen zin om alsnog naar de super te lopen voor nieuw), dus ik heb er een kopje heet water bij gegooid en dat daarna leeg gegoten om te gebruiken.
Ik laat de inhoud van het potje nu opnieuw drogen om te kijken of ik het dan weer zo kan gebruiken.
(ik drink geen koffie en gebruik het alleen voor tiramisu)

Leer voor de volgende keer: zodra ik het folie van een pot instantkoffie open, de rest meteen in mini-porties vacuum verpakken.

Of kan ik de instantkoffie met water mengen en dan invriezen in een ijsblokjesbak?

Ik had ook oploskoffie die na een jaartje in een aangebroken pot verklonterd was.
Daar heb ik lauwwarm water bij gedaan en een poosje flink geschud, waarna het tot een donkerbruine vloeistof oploste.

Daarna een bodempje ervan in een mok gedaan, zoetstof/suiker en creamer erbij.
Goed sterk bakkie. Het is even oppassen dat er niet te veel van het koffiemengsel gebruikt wordt, anders wordt de koffie te sterk.

Invriezen lijkt me een optie, maar ik denk dat het gewoon als vloeistof te bewaren is. Dan is het doseren later gemakkelijker.
Ik had de vloeistof gedurende een week of twee im gebruik, zonder dat het tussentijds bedierf.
Je kan het na invriezen in kleine porties natuurlijk ook laten ontdooien en slechts een deel van de portie gebruiken.

 

[petroman]

IJsklontjes van maken?
Dan heb je en diepvries en een portie.

 

[phtvs]

Ik heb laatst voor een kennis een server opgezet voor zijn webshop en kreeg daarvoor een flink bbq vleespakket. Dus gisteren de kooltjes warm gestookt en het vlees lekker laten bakken.

Vrouwtje maakte een lekkere salade erbij en we hadden nog wat afbak stokbrood liggen die ik in de oven geschoven heb. Ze waren wel over datum. 22-02-2023 stond er op de verpakking. Maar de verpakking stond niet bol of strak, er zat geen schimmel op, dus we dachten dat het nog prima kon. Nou helaas pindakaas, er kwam na het bakken al een vreemde geur vanaf en ze waren echt niet meer te eten. Zuur en ranzig.
Gelukkig hadden we er ook nog in huis die niet over datum waren dus uiteindelijk heerlijk gegeten, maar afbakbrood van Delifrance wat over datum mocht gaan, gaat voortaan linea recta de kliko in.

 

[Marcov]

Een paar maanden geleden maakte een van de forumleden melding van een aanbod van Nederlandse legerrantsoenen die voor een klein bedrag op Marktplaats te koop werden aangeboden.

Die rantsoenen waren wel een beetje "over de datum". Ze dateerden uit 1970.
Om die reden liet hij het aanbod aan hem voorbijgaan.

Deze budgetprepper was echter nieuwsgierig in hoeverre er nog iets bruikbaars c.q. eetbaars bij zat. Dus heb ik de 6 dozen legerrantsoenen besteld.

In een van de dozen trof ik onderstaande inhoudsopgave aan:

Bekijk bijlage 26849

Daar was 1 blik korstloze kaas bij, waar ik mij beslist niet proefondervindelijk aan wilde wagen:

Bekijk bijlage 26852

Mogelijk nog bruikbaar als handgranaat of landmijn, maar duidelijk ongeschikt voor menselijke consumptie.

Maar dat was dan ook het enige blik dat bol stond. Deboverige blikken waren nog volledig dicht en intact. Wat niet per sé zeggen wil dat de inhoud veilig verteerbaar is.

Ik heb 1 van de 2 blikken kapucijners met spek geopend met bijgeleverde blikopener:

Bekijk bijlage 26850

Daarna systematisch, voorzichtig en met enige doodsverachting te werk gegaan. Met de verzoenende gedachte dat ik al op gevorderde leeftijd ben, men maar 1 x dood kan gaan en dat niet zo heel veel jaren meer kan duren.

Dus als 1e stap er eens aan geroken.
Het rook nog prima en veel belovend.

Als 2e stap het prakkie opgewarmd en nog eens geroken.
Het geurde eetlust opwekkend. Raasdonders met spek. Daar zou het in 1976 afgezwaaide ouwe stompen hart sneller van moeten gaan kloppen! Destijds was dit rantsoen slechts 6 jaar oud en waarschijnlijk nog niet over de houdbaarheidsdatum.
Jammer dat ik geen liefhebber van spek ben.

Als 3e stap een lepeltje geproefd. Met de gedachte het een uurtje te laten inwerken om te zien of maag en darmen zouden gaan protesteren.
De spek bleek voornamelijk tot reuzel gereduceerd, zodat de raasdonders in een vettig sausje zwommen.
De eerste indruk was dat de smaak best meeviel. Wel na enkele minuten een licht ranzige nasmaak. Maar in noodgeval zou het nog aardig te pruimen zijn, maar niet om van te genieten.
Maag en darmen zijn niet in opstand gekomen, dus ga ik er van uit dat er mee te overleven valt.

In een vervolg wil ik de beproeving van de overige inhoud beschrijven. Met 4 nieuwe plaatjes erbij.

Bekijk bijlage 26851

Ik vind je heel erg dapper. Ik heb in het begin jaren 80 een opslag leeg moeten rijden, vol met die rantsoenen. Allemaal binnen de datum maar zo besmet als het maar kan. Van het complex naar de afvalverwerker. Ik heb daarna nooit meer van die rantsoenen gegeten. 1 van mijn peletonsgenoten had een paar dozen achterovergedrukt en heeft daarna ontdekt dat het niet voor niets weg moest.

 

[PBear]

Ik vind je heel erg dapper. Ik heb in het begin jaren 80 een opslag leeg moeten rijden, vol met die rantsoenen. Allemaal binnen de datum maar zo besmet als het maar kan. Van het complex naar de afvalverwerker. Ik heb daarna nooit meer van die rantsoenen gegeten. 1 van mijn peletonsgenoten had een paar dozen achterovergedrukt en heeft daarna ontdekt dat het niet voor niets weg moest.

Ik denk dat de "gevechtsrantsoenen" die ik kocht, steeds goed opgeslagen zijn geweest. Koel, donker en droog.
Geen watervlekken op de dozen gezien en de kartons waren nog stevig, dus ook niet vochtig geweest.

 

[Pjotr Prep]

er kwam na het bakken al een vreemde geur vanaf en ze waren echt niet meer te eten. Zuur en ranzig.

En daarom ben ikzelf best wel zeurderig met over de datum eten.
Zoiets zou heel mijn maaltijd kunnen verpesten, ook al heb ik er geen hap van gegeten.

En ik hou zo van lekker eten.

 

[PBear]

Vervolg gevechtsrantsoen 1971:

Nu was het de beurt aan de limonade poeder. Ik voelde aan het zakje dat de inhoud aardig verklonterd was. Door het zakje te vouwen en pletten kon ik de klonten verkleinen. Daarop de inhoud volgens voorschrift in 250 ml koud water opgelost. Dat viel mee, want met enig roeren loste alles op.
Het gaf een vrij sterke zoetzure geur af.
Tenslotte een nipje geproefd. Het viel niet tegen, ietwat citroen/limoen achtig met een oranjige kleur. Ik weet niet of de smaak destijds zo bedoeld is geweest en de kleur een ode aan het vorstenhuis.
Wel een wat bittere nasmaak.
Daarna een paar slokken genomen. In noodgeval zou het nog te gebruiken zijn, maar het was toch geen genieten geblazen. Het merendeel aan de gootsteen gevoerd. Die is wat minder kieskeurig.

Het blik met lunchworst zag er nog uit alsof het gisteren was verpakt. Blik stond niet bol, wat gewoonlijk op bederf wijst.
Met de bijgeleverde opener geopend:



Er kwam geen nare geur van af, maar toen ik het deksel openklapte zag it dit:



Verkleuring aan de randen en diverse schimmelplekken. De conserverende maatregelen leken niet tegen de tijd zijn opgewassen. Aan proeven heb ik mij niet meer gewaagd.

Tot slot de vruchtencake:



Ik had bij abrikozen een heel andere kleur verwacht. Er kwam een sterke geur vanaf, die toch niet alarmerend naar bederf rook.
Na een uurtje uitwasemen toch moed gevat en er een klein stukje van afgebroken en geproefd.
De smaak viel alles mee. Wel vrij syerke smaak en geen idee of het in 1971 zo bedoeld was.
Toch de volgende dag, nadat ik geen maag of darmenopstand hoefde neer te slaan, wat het begrip gevechtsrantsoen een bijzondere inhoud zou hebben gegeven, Het abrikozentablet stukje bij beetje opgepeuzeld.

Dat was een betere ervaring dan met het pak kaakjes. Die zagen er nog heel appeteitelijk uit, roken OK, maar hadden toch een wat muffige smaak gekregen.

De bijgeleverde lucifers deden het nog prima.

De Amerikaanse sigaretten heb ik niet geprobeerd. Roken mij niet bekoren. Heb héél vroeger wel pijp en sigaren gerookt, maar sigaretten altijd smerig gevonden, nog voor dat onderzoek had uitgewezen, dat het inderdaad smerig is.
Ik ga pas weer roken bij mijn crematie.

 

[joepmeloen]

Heb ik dat, 250 miljoen jaar oud zout en vijf jaar geleden over de datum.

 

[PBear]

Vandaag de drinkbouillon uit het gevechtsrantsoen van 1970 genuttigd.
Opgelost had het een wat verdachte donkerbruine kleur, maar bleek nog prima te drinken. Wellicht te danken aan het forse zoutgehalte.

Mijn buurman was geïnformeerd vrijwilliger om de Amerikaanse sigaretten uit het rantsoen te testen.
Hij opende het dichtgesealde pakje, rook er eens aan en er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
Toen stak hij er eentje op. Tot zijn voldoening smaakte het ruim 50 jaar oude sigaretje nog prima en hij kuchte er ook uitstekend van.

 

[Roel]

Nog al logisch, die stamt nog uit de tijd dat je niet dood ging aan roken, ik ken dat heel goed.
Tja, de nieuwe tijd hè...?