Tsja met zo'n algemeen antwoord kan je alles verklaren.
Wie zijn we die alles vooruitzien ?
Je kan als regering wel zeggen dat er tig woningen gebouwd moeten worden maar je kan geen enkel bouwbedrijf dwingen het te doen.
Je kan wel zeggen dat er grote of kleine zonneparken bij moeten of juist niet maar wie gaat dat dan doen ?Het gaat wel degelijk om grote investeringen in een paar trafo's of een aantal km dikke kabels, of windmolens op zee/land, of whatever. Waar het om gaat is dat je niemand kan dwingen. Geen bedrijf of persoon. Boeren MOGEN zich laten uitkopen maar doen de dat dan en zijn het dan de grote "vervuilers" of de kleine boertjes die geen opvolging hebben ?
Inderdaad kan de overheid private ondernemingen niet dwingen dingen te gaan produceren.
Maar als het een maatschappelijk belang betreft, zoals spoor-, water-, verkeerswegen en energievoorziening, dan kan de overheid wel de regie nemen en desnoods zelf de productie ter hand nemen.
Spoorwegen, energiecentrales en ziekenhuiszorg waren aanvankelijk particulier initiatief, dat later door de overheid is overgenomen en pas in recente geschiedenis is geprivatiseerd.
Toen de politiek na lang afwachten tot de conclusie kwam dat er een energietransitie gewenst was naar electrificering, had men planmatig kunnen voorzien dat éérst in het netwerk geïnvesteerd moest worden om de uitrol van elektrisch vervoer mogelijk te maken.
Nu heeft men het paard achter de wagen gespannen door eerst de opwekking van de zonne/wind energie te stimuleren om pas dan te bedenken dat ook uitbreiding van elektriciteitstransport nodig is.
Een en ander door lobbywerk van grote elektriciteitsondernemingen, voor wie een centralistische energievoorziening hun verdienmodel is.
Het stimuleren van decentrale energievoorziening zou m.i. een betere benadering zijn, waardoor energietransport over langere afstand zoveel mogelijk beperkt kan worden: lokaal opwekken - lokaal gebruiken!
Overigens ben ik nog steeds van mening dat het inzetten op batterijgevoede elektrische voertuigen ook onhoudbaar is. Vooral door gebrek aan grondstoffen, die ook nog eens nauwelijks in de EU voorhanden zijn: een kwalijk geopolitiek en strategisch nadeel.
Ik denk dat het voor de energietransitie beter is c.q. zou zijn geweest, vol in te zetten op productie, transport en gebruik van "groene" waterstof en de daarbij optredende conversie en opslagverliezen voor lief te nemen.
Dat kan met enige aanpassingen via het huidige distributienetwerken voor gas, brandstoffen en elektriciteit gebruikt worden, zonder gigantische investeringen en kapitaalvernietiging met het afdanken van het gasnetwerk.
Vervoer met waterstof gevoede voertuigen ontzien dan het ekektriciteitsnetwerk, terwijl waterstof tegen véél lagere kosten opgeslagen kan worden en als noodvoorraad zelfs in uitgeputte gasvelden aangehouden kan worden, waardoor de geopolitieke afhankelijkheid van buitenlandse olie en gasleveranciers wordt verminderd.
Geen afhankelijkheid meer van Russisch gas, OPEC-kartel of exorbitante kosten van energie-import uit de VS.
Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald met het huidige energiebeleid.
